ادبيات جنگ براي كودكان و نوجوانان آري يا نه؟/فريدون عموزاده خليلي

بهتر است به جاي ادبيات جنگ، ادبيات دفاع و مقاومت براي كودكان مطرح شود، اين مختص جامعه اي ما نيست، بلكه در سطح جهاني نيز ادبيات مقاومت براي كودكان كاربرد دارد نه ادبيات جنگ. مفهوم جنگ ممكن است برخاسته از اين نگاه تلقي شود كه پشت اين مفهوم يك نگاه جنگ طلبانه نهفته است. پس بهتر است از واژه ادبيات مقاومت استفاده كنيم نه جنگ. اين واژه مي تواند در تقويت حس نوع دوستي، انسان دوستي، ملاطفت و مهرباني كودكان تاثير بيشتري داشته باشد. بنابراين شاهديم كه در ادبيات دنيا وقتي صحبت از ادبيات مقاومت در ميان است، باز از يك زاويه انسان دوستانه به اين موضوع نگاه مي شود. در نگاه ملي و اسطوره اي، آرش اسطوره اي است كه تأكيد بر حل مساله و دفاع از سرزمين و آيين بدون ورود به جنگ و پيامدهاي آن را دارد و تلاش مي كند ادبيات مقاومت را بدون تأكيد بر خشونت مطرح كند. كما اينكه در نگاه ديني و تعليم و تربيتي ما، همين روش ترويج مي شود يعني ما هيچ وقت نبايد در جنگ پيش قدم شويم. به نظر من اگر واژه مقاومت را جايگزين ادبيات جنگ كنيم، مي توان براي بچه ها از مقاومت در اين « كودك،سرباز، دريا » گفت و ادبيات مقاومت داشت. كما اينكه ما مي بينيم كتاب زمينه به موضوع مقاومت فرانسه در مقابل اشغالگري نازي ها مي پردازد و نمونه رمان قوي در حوزه ادبيات مقاومت است.
همه جاي دنيا ادبيات مقاومت براي كودكان و نوجوانان شكل گرفته و مي گيرد. اما در همه اين ها، در نهايت نقطه فرجام، نقطه مثبت است يعني گزاره نهايي اين است كه حتي اگر مقاومت هم است، براي رسيدن صلح و آرامش است. بنابراين از اين زوايه مي توان ادبيات مقاومت را براي بچه ها مطرح كرد و اساساً اين ادبيات براي بچه ها ضروري است.