سپاهی یعنی خادم مردم بودن

به گزارش نوید شاهد استان مرکزی، شهید ابراهیم محمدی‌جو بیستم فروردین‌ سال 1347 در روستای قلعه خنداب از توابع شهرستان خنداب و در خانواده‌ای مذهبی و روستایی، دیده به جهان هستی گشود. روستازاده‌ای بود که پدرش کشاورزی می‌کرد و مراقب حلال و حرام زندگی‌اش بود. مادرش نیز خانه‌دار بود و همدوش با شوهرش کار می‌کرد و البته کاری مهم بر عهده‌اش بود و آن هم، تربیت فرزندانی سالم و صالح بود که به نحو احسن از عهده آن کار برآمد. نامش را که ابراهیم گذاشتند، بر گوشش اذان و اقامه را زمزمه کردند تا در مسیری الهی قرار بگیرد و با اسلام و مسلمانی آشنا شود.

پدرش می‌گوید:

از مردانگی، مروت و سخاوت تمام بود. از سال 1357 ترک تحصیل کرد، وارد بسیج شد و به کردستان رفت و همچنین در عملیات آزادسازی خرمشهر (بیت‌المقدس) شرکت داشت. به عضویت رسمی سپاه درآمد و در معاونت رسیدگی شکایات دادسرای اراک و ... سمت‌های مختلف داشت.

هیچ‌گاه ناراحتی، در چهره‌اش ندیدیم و احساس قشنگی داشت. زن گرفته بود و یک پسر داشت. به او گفتم: از اول جنگ در جبهه بودی، دیگر بس است. می‌گفت: ای پدر تو باید مرا تشویق کنی که به حمایت برادران دینی‌ام بروم. در مشکلات به اقوام مشورت می‌داد و حلال مشکلات آن‌ها بود. هر جا که به ضعیف، زور می‌گفتند، به حمایت ضعیف بلند می‌شد.

ابراهیم با پوشیدن لباس سبز پاسداری، کمر همت برای خدمت به مردم را بست. در آخرین مأموریت به عنوان فرمانده گروهان در گردان حضرت ابوالفضل(ع) از لشکر مهندسی رزمی 42 قدر خدمت می‌کرد که در هفتم اردیبهشت‌ سال 1367 در منطقه شلمچه به شهادت رسید. پیکر مطهرش را در گلزار شهدای روستای قلعه خنداب به خاک سپردند.

منبع: اداره هنری، اسناد و انتشارات بنیاد شهید و امور ایثارگران استان مرکزی