دوشنبه, ۰۴ مهر ۱۴۰۱ ساعت ۰۸:۵۳
شهید "غلامعلی بیات" در وصیتنامه اش می نویسد: «اشتباه است اگر بگوییم این جان من است نه این‌ها همه از آن خدایند و هر زمان که بخواهد در بازپس گرفتن امانتش آزاد است، پس چه نیکوست که امانت خدا را در راه خودش مصرف و چه پر شکوه اگر این هستی گذران و از دست رفتنی را نثار راه الله کنیم و رضای او را بجوییم. »

به گزارش نوید شاهد استان مرکزی، شهید غلامعلی بیات در سال 1330 در شهر اراك متولد شد. تحصیلاتش را تا چهارم دبیرستان در رشته ادبی ادامه داد، از بدو مبارزات ملت مسلمان بر ضد رژیم پهلوی، شهید بیات هم شركتی فعالانه داشت و در تظاهرات و راهپیمائی‌ها حضوری چشمگیر داشت.

کلید امانت داری در شهادت است

سال 1356 وارد كارخانه‌ی ماشین‌سازی اراك شد، بعد از پیروزی انقلاب اسلامی‌ جهت پاسداری از دستاوردهای انقلاب در كمیته مشغول به خدمت شد، شهید بیات شب‌ها در كمیته كشیك می‌داد و روزها در سنگر كار و تلاش از هیچ كوششی دریغ نمی‌كرد.

با شروع درگیری‌ها در كردستان عازم جبهه‌های غرب شد، در راستای این رشادت‌ها و جانبازی‌ها به اسارت دموكرات‌ها درآمد. یك ماه در اسارت بود و صدمات فراوان دید، بعد از رهائی و با شروع جنگ تحمیلی از اولین کسانی بود که خود را به جبهه غرب رساند و در نخستین روز‌های دفاع مقدس در مقابل ارتش متجاوز عراق به دفاع پرداخت.

او در دوازدهمین روز از مهر ماه 1359 در كربلای خونبار غرب ایران در جبهه سر پل ذهاب به درجه‌ی رفیع شهادت نائل گشت. پیکر مطهر شهید در گلزار شهدای شهر اراک به خاک سپرده شد.

وصیت نامه:

بسم الله الرحمن الرحیم

وَاعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّهِ جَمِيعًا وَلَا تَفَرَّقُوا.[1]

مادرجان ما از خدا و برای خدا هستیم و به سوی او بازگشت می‌کنیم.

در بینش اسلام انسان و جان از آن خداست این جان و این دست و پای و بدن که در اختیار ماست همه امانت خدایند که از سر لطف به ما ارزانی داشته و تعلقی به ما ندارند، اشتباه است اگر بگوییم این جان من است نه این‌ها همه از آن خدایند و هر زمان که بخواهد در بازپس گرفتن امانتش آزاد است، پس چه نیکوست که امانت خدا را در راه خودش مصرف و چه پر شکوه اگر این هستی گذران و از دست رفتنی را نثار راه الله کنیم و رضای او را بجوییم.

مادر خوب و مهربانم از این که بدون اطلاع شما به جبهه می‌روم ناراحت نشوی و امیدوارم که حلالم کنی

برادر جان مادر را تنها نگذار و همیشه در خدمتش باش و خواهش کن که برای من ناراحت نباشد.

من یک بار در کردستان شهادت را مزه مزه کردم و در انتظار آن سوختم و امید که این بار به آرزویم که شهادت در راه الله و پیروزی وطن عزیزمان است، برسم. ب

دینوسیله از دوستان اقوام و خویشان عزیزم خداحافظی می‌کنم و از همکاران مهربانم در کارخانه خواهشم این است که با کار و فعالیت بیشتر راه الله، راهم را ادامه بدهند چون کارخانه هم یک سنگر است.

عمر به خشنودی دلها گذار                    تا زتو خشنود شود کردگار

 

  1. سوره آل عمران، 103.

مزار شهید:

کلید امانت داری در شهادت است

منبع: اداره هنری، اسناد و انتشارات بنیاد شهید و امور ایثارگران استان مرکزی

برچسب ها
نام:
ایمیل:
* نظر:
مطالب برگزیده استان ها
عکس
تازه های نشر
اخبار برگزیده