جوانان مشتاق خاطرات جبهه و جنگ هستند

نوید شاهد استان مرکزی، جانباز آزاده ابراهیم نصیری متولد سال 1340 در شهر آستانه از توابع شهرستان شازند است. با شروع جنگ تحمیلی عراق علیه ایران در سال 1359 ایشان که مشغول تحصیل در مقطع راهنمایی بود، با سمت سرباز در جبهه حضور پیدا کرد. در ادامه گفتگوی نوید شاهد با این جانباز جنگ را می‌خوانید.

نوید شاهد: ورزش را از چه سنی شروع کردید؟

نصیری: من از کودکی به ورزش علاقه مند بودم و در هر فرصتی که پیش می آمد برای بازی و فوتبال و یا بستکبال استفاده می کردم. 

نوید شاهد: در طول دوران دفاع مقدس و یا مدت زمان اسارتتان از ورزش دور شده بودید؟

نصیری: در طول 13 ماه که من در جبهه بودم، خیلی فرصتی پیش نمی آمد که ما به ورزش بپردازیم اگر چه گاهی با همرزمان بستکبال و یا فوتبال بازی می کردیم.

اما در مدت اسارت که در چندین کمپ و اردوگاه جابجا می شدم توسط خود اسرا به عنوان مسئول ورزشی انتخاب می‌شدم. آنجا ما تنیس روی میز و ورزش های گروهی مختلفی انجام میدادیم گاهی هم با بعثی ها بازی میکردیم و بیشتر مواقع ما پیروز می شدیم که البته بعد از آن، یک شکنجه مفصل نیز نوش جان می کردیم.

حاج آقای ابوترابی ما را به مسابقات ورزشی ترغیب و توصیه می‌کرد قهرمانی این مسابقات را به بعثی‌ها واگذار کنیم. من شخصا خودم دوبار با آنها مسابقه تنیس روی میز دادم و پیروز شدم که البته طبق معمول شکنجه نیز شدیم.

نوید شاهد: چه مقام‌ها و رتبه‌های ورزشی دارید؟

نصیری: در ورزش مخصوصا در تنیس روی میز من مقام‌های کشوری زیادی را کسب کرده ام. از جمله نائب قهرمانی آزادگان کشور، نائب قهرمانی جانبازان کشور، قهرمانی نیروهای مسلح کشور همچنین 15 سال عضو تنیس روی میز کارگران استان و حضور در مسابقات کشوری که یک سال مقام سوم را کسب کردیم. 

بنده به مدت بیست سال است که در خدمت ورزش جانبازان و معلولین استان هستیم. در ورزش والیبال در تیم پیشکسوتان نیز فعالیت دارم و مقام های خوبی کسب کرده‌ایم. در تیم ماشین سازی اراک ما قهرمان کشوری شدیم که بنده به عنوان مربی در آن بودم و چندین سال به عنوان مربی تیم جانبازان بنیاد شهید و امور ایثارگران استان بوده‌ام. 

نوید شاهد: در پایان چه توصیه‌ای برای جوانان دارید؟

نصیری: جوانان ما عاشق دفاع مقدس و جنگ هستند و ما وظیفه داریم این خاطرات را برای آنها بگوییم و آنها را ولایی تربیت کنیم. ما باید کتاب‌ها را بنویسیم و کارهای فرهنگی انجام دهیم و الگویی مناسب در اختیار آنها در همه زمینه‌های سیاسی، اقتصادی و اجتماعی قرار دهیم. این گنجینه‌های ما که ایثارگران و خانواده‌های ایشان هستند کم کم در حال رفتن از بین ما هستند و اگر ما این خاطرات را حفظ نکنیم نسل های آینده از این نعمت بزرگ بی‌بهره می گردند.

انتهای پیام/