انتخاب سرنوشت ساز؛ خانواده یا شهادت؟!
نوید شاهد استان مرکزی، شهيد حسين قنادى بیستم آذر 1343 ، در شهرستان ساوه به دنیا آمد. پدرش تقی، راننده بود و مادرش بتول نام داشت. تا اول متوسطه درس خواند. به عنوان پاسدار در جبهه حضور یافت. سی و یکم تیر1361، در پاسگاه زید عراق بر اثر اصابت ترکش به شهادت رسید. مزار او در گلزار شهدای زادگاهش واقع است.
وصيت نامه شهيد حسين قنادى
بسم الله الرحمن الرحيم
ولاتحسبن الذين قتلوا فى سبيل الله امواتا بل احيا عند ربهم يرزقون
هرگز مپنداريد كسانى كه در راه خدا شربت شهادت مينوشند مردگانند بلكه زندگانند و در پيشگاه مهربان روزى مى خورند.كشته شدن در راه حق آروزى ماست گرچه دشمن تشنه به خون گلگون كفن ماست
اى خداى بزرگ مرا بيامرز و اين جان ناقابل را از من قبول كن اى خدا اين اسلام را تا ظهور امام مهدى (عج) نگهدار و از امت حزب الله مى خواهم كه پشت امام را خالى نكنيد امت اسلامى بايد بداند كه اين انقلاب ما توسط شهداى زياد به دست ما رسيده است از شما خواهش مى كنم كه اين بار سنگين را بر زمين نگذاريد چون در اينصورت انقلاب به نابودی كشيده مى شود و از اين امت مسلمان مى خواهم شعار خدايا خدايا تا انقلاب مهدى خمينى را نگهدار را فراموش نكنند.پدرومادر عزيزم و مهربانم من در همه عمرم هيچ كس را به اندازه
شما دوست نداشته ام و ندارم پدرومادر خوب مهربانم من در طول زندگى جهالتها كرده ام
و شما را غصه ها داده ام با اينكه شما را از همه چيزهايى كه در دنيا هست بيشتر دوست
مى دارم ولى خود را موظف مى دانم براى دينم و راهم و طريقى كه ياد گرفتم و در آن كوشش
كرده ام و به آن اعتقاد و ايمان دارم جان خود را فدا كنم پدر و مادر جان هيچ راهى بهتر
و سعادتمند و با ارزشمنتر از اسلام نيست چه شيرين است دادن جان بى ارزش ما در راه پر
ارزش و با عظمت اسلام بيائيد راه اسلام كه راه حق راه الله مى باشد انتخاب كنيد
مادرجان مادر بهتر از جانم ميگويند بهشت زير پاى مادران است ولى من خود بهشت را در قلب تو ديدم و عطوفت و مهربانى تو هر لحظه در شهرهاى غربت مرا به گريه واميدارد و هر چه در شهرهاى غربت ميگردم بيشتر احساس دلتنگی مى كنم ولى هدفى كه دارم مهمتر از اين علاقه هاست.
پدر و مادر جان و برادرانم و خواهرانم همه شما مى دانيد و هم خدا مى داند و هم من مى دانم شما را خيلى ناراحت كردم و به شما بدى ها و تهمت ها زده ام مخصوصا به شما پدر و مادرم سر چيزهاى بیخود و پوچ چقدر شما را اذيت كرده ام اميدوارم كه مرا ببخشيد خواهر كوچكم من به تو خيلى بدى كردم اميدوارم مرا ببخشى برادر بزرگم مرا مى بخشى چون بحرفهايتان گوش نمى داد. و ديگر خواهشى كه دارم هركسى اين وصيت نامه را خواند و يا شنيد براى اين حقير دو ركعت نماز بخواند تا بلكه خدا از عذاب قبر ما بكاهد و السلام برادر كوچكتان حسين قنادى
من الله التوفيق
22/4/61
حسين قنادى
