وصیت نامه شهید ابوالفضل ده کهنه در سالروز شهادت

وصیت نامه شهید

تا انقلاب خونبار ما با خون من و هزاران مثل من رشد کرده و به درجة اعلای خود برسد و باشد تا روزی قیامت.
ای ملت عزیز ایران، به همت بلند شما سوگند که چشم آسمان در پرونده حیات خویشتن ملتی را به بلند همتی شما زیارت نکرده‌ است. در آخرین قسمت وصیت نامه خود پیام به خانواده که هیچ گونه ناراحتی نداشته باشند چون اینجانب با دید کامل نسبت به اسلام و این انقلاب به جبهه‌های حق علیه باطل رفته‌ام و در مراسم هیچ‌گونه ناراحتی نداشته باشید. من نمی‌گویم گریه نکنید ولی به یاد آورید در جلوی چشمانتان که شما تنها مادر یا همسری نبوده‌اید که شهید داده‌اند. خداوند انشاءالله به شما صبر بدهد و به دخترم بگویید که او را خیلی دوست دارم ولی مسئله اسلام و جنگ است. اگر چه او مرا نمی‌شناسد، و برادر و خواهر شما با همدیگر در پیشبرد اسلام بکوشید. برادر تو در کارخانه و جبهه و خواهر تو با درس خواندن و بعد رسیدن به درجات بالای علمی که نخواهیم محتاج استادهای خارجی پاکستانی که بویی از اسلام نبرده‌اند باشیم.
و مادر تو نیز هیچ‌گونه ناراحتی به خودت راه نده چون خداوند انسان را در موقع سختیها آزمایش می‌کند پس صبور باشد و این بنده حقیر را حلال کن.
همسرم، خداوند بر زحماتی که برای این بنده روسیاه کشیدی شاهد و ناظر است مرا انشاءالله این حق را بر گردن من حلال کن. و از همه اقوام و کسانیکه مرا می‌شناسند حلالیت بطلبید و برای اینجانب بخاطر خدا دعا کنید و در آخر تو و زینب (لیلا) را به خدا می‌سپارم.
به امید فتح کربلای ایران.
در معبد عشق جان فدا باید کرد        یعنی به حسین اقتدا باید کرد
بی‌سر به لقای یار باید رفتن        دینی است که اینگونه ادا باید کرد
والسلام ، ابوالفضل ده کهنه