ادبيات جنگ براي كودكان و نوجوانان آري يا نه؟/جواد محقق

بايد درباره ادبيات جنگ يا مقاومت براي بچه ها نوشت تا آنها را براي آينده و خطراتي كه ممكن است در آينده مملكت را تهديد كند، آماده كرد. آنان حق دارند و بايد بدانند كه در مواقع دفاعي چه بايد بكنند و چه نبايد انجام دهند. در مورد ادبيات جنگ دو ديدگاه وجود دارد؛ برخي هر نوع گفتگو درباره جنگ را با بچه ها و براي بچه ها چه به صورت ادبيات و چه غير از آن را نفي مي كنند و معتقدند بچه ظرفيت شنيدن يا خواندن چنين ادبياتي را ندارند، اما نظريه ديگري هم هست كه معتقد است بچه ها خودشان به دليل زندگي در خانواده هايي كه درگير جنگند و از تبعات جنگ صدمه ميب ينند و تاثير ميپ ذيرند و شاهد بمباران شهادت و مجروح شدن پدران، برادران و خانواده ها هستند، ما چه بخواهيم و چه نخواهيم بچه ها درگير خواهند شد. كمااينكه در اكثر جنگ ها اتفاقاً بيشترين گروهي كه صدمه مي بيند همين بچه ها هستند. در نتيجه، وقتي گريزي از تاثير پذيري بچه ها از جنگ ها وجود ندارد، دادن اطلاعاتي در مورد جنگ ها به بچه ها بلا اشكال است. البته مشروط بر اينكه انتقال اطلاعات با ظرافت روانشناسانه توأم باشد. در مورد جنگ هاي دفاعي مثل جنگ ايران با عراق، دليل محكمت ري براي ارائه مفاهيمي همچون ايثار و مقاومت به بچه ها وجود دارد و آنها بايد دلايل اين ايثار و مقاومت را بفهمند و بتوانند وقتي به سن بلوغ مي رسند خودشان نيز اين مقاومت را داشته باشند.