مین در کمین فرمانده!
به گزارش نوید شاهد استان مرکزی، شهید ابوالفضل شبان اولین روز از فروردین ماه سال
1339 در شهر اراک، در خانواده ای دین دار، اهل دل و با
صفا دیده به جهان گشود. کودکی را با عشق و آرامش، غرق در
رویاهای رنگارنگ کودکی در کنار خانواده ای دلسوز و مهربان سپری کرد.
بازیگوش و فعال بود و همه او را دوست داشتند. در دامان خانواده با مبانی
دین آشنا شد و بعد قدم در راه کسب علم و دانش نهاد.
دوران ابتدایی و راهنمایی را که تمام کرد به دبیرستان رفت. در این سالها، دوستان خوب و انقلابی همدم و هم نشین او بودند. مدرک دیپلم را که گرفت، وارد دانشگاه شد و تا مقطع لیسانس درس خواند و سپس به استخدام ارتش جمهوری اسلامی ایران درآمد تا به عنوان ستوان یکم ارتش در لشکر 77 خراسان فعالیتش را آغاز کند.
همرزمش می گوید:
خیلی خودمانی و اهل دل بود. آن قدر مهربان بود که سرباز ها عمو شبان صدایش می کردند. همیشه دورش شلوغ بود. خوبی او بی حساب بود. وقتی در قرارگاه جنوب، گردان شهادت تشکیل شد، ابوالفضل شبان از اولین کسانی بود که داوطلب وارد گردان شد و طولی نکشید که به فرمانده ای گردان شهادت نیروی زمینی ارتش رسید.
آن روز به اتفاق چند سرباز برای عملیات گشتی و شناسایی نیروی دشمن رفته بودیم. اما در راه بازگشت وارد میدان مین شدیم. چند قدمی جلو نرفته بودیم که صدای انفجار بلند شد و ابوالفضل روی زمین افتاد. سربازها از او عقب تر بودند. بدنش پر از ترکش شده بود.
سربازها از بیرون میدان مین او را چندین بار صدا زدند «عمو شبان... عمو شبان... » ولی آن‌ها باید می رفتند. باید با اطلاعات به گردان بر میگشتند. سربازها که دور شدند، ابوالفضل آسوده خاطر شد. اگر جواب می داد، آن ها می ماندند و دشمن، همه را اسیر می کرد.
زمانیکه این اتفاق در سومار افتاد دومین روز از دی ماه سال 1365 بود.این واقعه تلخ منجر به شهادت ابوالفضل شد. پیکر مطهرش در منطقه مرزی همچنان به پاسداری از مرزهای میهن اسلامی مشغول است.
منبع: اداره هنری، اسناد و انتشارات بنیاد شهید و امور ایثارگران استان مرکزی
