استادان و دانشجویان عزیز! استقلال جامعه اسلامی در گرو سعی و تلاش شما است
به گزارش نوید شاهد سمنان، «شهید رحیم صباغیان» یکم تیرماه ۱۳۴۲ در شهرستان سمنان دیده به جهان گشود. پدرش رمضانعلی، آرایشگر بود و مادرش زیبا نام داشت. دانشجوی دوره کاردانی در رشته تربیت‌معلم و آموزگار بود. به عنوان بسیجی در جبهه حضور یافت. ششم اردیبهشت ۱۳۶۵ در جزیره مجنون عراق به شهادت رسید. پیکر وی مدتها در منطقه برجا ماند و سال ۱۳۷۶ پس از تفحص، در گلزار شهدای امامزاده یحیای زادگاهش به خاک سپرده شد.
فرازهایی از وصیتنامه شهید:
همه ملتمان الهی شده‌اند
امت مسلمان، دانشجو، استادان گرانقدر، دوستان و آشنایان عزیزم سلام!
سلام به عزت نفستان. سلام به مجاهدت‌هایتان. سلام به اطاعت و عبادت‌تان. سلام به رزم‌تان در جبهه‌های مختلف حق علیه باطل.
هرگاه به کوچکی خودم می‌اندیشم، خجالت می‌کشم و غرق در این می‌شوم که چه بنویسم؛ همه ملتمان الهی شده‌اند. این جای بسی شکر است.
قبل از این که حقیر چیزی بگویم، باید از استادانی که هیچ محدودیّت سنی و طبقاتی برایشان نیست از جوان چهارده ساله تا پیرمرد هفتاد ساله که در آن سجایای اخلاقی به عینیّت رسیده، درس بگیریم و این مستلزم فرصتی طولانی است.
خدایا! خونم کمترین چیزی است که به پیشگاهت هدیه می‌کنم
معبودا! خجالت می‌کشم که عمری از من گذشته و هیچ کاری در راهت انجام ندادم، از طرفی، تو چه نعمت‌هایی که برایم ارزانی نداشتی و چه الطافی که به من روا نداشتی.
خدای من! قدرت رویارویی با دشمن و قتال در راهت را به من عنایت فرما و کمکم کن تا آخرین لحظه عمرم جز خشنودی تو به هیچ‌چیز دیگر نیندیشم.
آفریدگار من! گناهانم را ببخش و خونم را پذیرا باش که این کمترین چیزی است که می‌توانم به پیشگاهت هدیه کنم.
استادان و دانشجویان عزیز! در طلب علم، بیش از پیش بکوشید
امت مسلمان! اندکی به عزّت و عظمت خود که تحت تعالیم عالیه اسلام و رهبری‌های حضرت امام به دست آورده‌اید، اندیشیده و شکرگزار این نعمت الهی باشید.
استادان و دانشجویان عزیز! در طلب علم، بیش از پیش بکوشید که استقلال جامعه اسلامی در گرو سعی و تلاش شما می‌باشد.
دوستان و آشنایان عزیز! تقاضا دارم خطا‌هایی که از من حقیر سر زد ببخشایید و اگر حقّی را از من طلب دارید، جهت مطالبه آن به پدرم مراجعه نمایید.
خواهران و برادران عزیزم! در هر امری رضای خدا را در نظر داشته باشید و پیرامون کلیه جوانب آن بیندیشید.
پدر و مادر عزیزم! در زندگی خدمت قابل توجهی برایتان انجام نداده‌ام، بلکه باری بر دوشتان بوده‌ام و جز مزاحمت کاری نداشته‌ام. امیدوارم خطاهایم را ببخشید و عفوم کنید. این را بدانید در تمام عمرم به وجود شما افتخار می‌کردم و این مطلب را در خیلی از موارد نیز عنوان کردم. خداوند به شما و همه خانواده‌های شهدا صبر و اجر عنایت فرماید. کسانی که به من علاقه داشتند، جهت ابراز محبت برایم طلب مغفرت نموده و برایم یک روز نماز بخوانند و روزه بگیرند.
انتهای متن/
