وصیتنامه شهید محمدبیات + تصاویر شهید

نوید شاهد استان مرکزی، شهید محمدبیات در هفدهم دی 1344 ‏، در‏ روستای دهنو از توابع شهرستان خمین به دنیا آمد. پدرش محمدنبی (فوت 1365 ‏) کشاورز بود و مادرش زهرا نام داشت. تا پایان دوره ابتدایی درس خواند. سال 1362‏ازدواج کرد و صاحب یک دختر شد. به عنوان پاسدار در  جبهه حضور یافت. چهارم آذر1365 ، با سمت معاون فرمانده واحد تعاون در بمباران هوایی اندیمشک بر اثر اصابت ترکش به سر و شکم، شهید شد. مزار او در زادگاهش واقع است.

بسم الله الرحمن الرحیم

مِنَ الْمُؤْمِنِينَ رِجَالٌ صَدَقُوا مَا عَاهَدُوا اللَّهَ عَلَيْهِ فَمِنْهُمْ مَنْ قَضَى نَحْبَهُ وَمِنْهُمْ مَنْ يَنْتَظِرُ وَمَا بَدَّلُوا تَبْدِيلًا

به نام او که جزء به فضل و رحمتش امیدوار نیستم و به نام او که برای ذات اقدسش اول و انتهائی نیست و به نام او که جانها همه در دست اوست و به نام او که اسمش دوای هر دری است و ذکرش مطمئن کننده هر قلبی (الا به ذکر الله تطمئن القلوب) حد و سپاس و ستایش مخصوص خدائی است که ما را از نیستی به هستی آورد و با ارسال رسولانی ما را از گمراهی به صراط مستقیم آورد و با برگزیدن اوصیائی برای آنان درس صبر و استقامت را به ما آموختند و به ما آموختند که امت زندگی شرافتمنداند به از زندگی ننگین و ذلت بار است.

پرچم و علم دارایی شعار و ندای حسین علیه السلام بود که یکه و تنها در بیابانهای کربلا با لبهائی تشنه و از دست دادن یاران با وفایش ندا داد که هیهات من الذله و باز آنگاه که تمامی حق یعنی حسین علیه السلام در مقابل تمامی کفر یعنی یزید قرار گرفت از میان حق جویان ندا بر آمد که هل من ناصر ینصرنی آیا یاوری هست که مرا یاری دهد.

او همچنان ندا می داد و کسی در آن زمان نبود که بر او لبیک بگوید زیرا همه یاران با وفایش همه رفته بودند اما در این زمان چه عاشقانی از خود گذشته و چه یارانی لبیک به ندای حسین زمان ابراهیم زمان امام امت خمینی بت شکن لبیک می گویند و عاشقانه به جنگ حق علیه باطل می روند و عاشقانه و با لبهای تشنه همانند سرور شهیدان به لقاءالله می پیوندند. من هم از آنجا که می خواستم زندگی ننگینی نداشته باشم و احساس کرده بودم که مردن به از زندگی ننگین است لذا همراه این کاروان عاشق که جزء دیدار با معشوق و ادای وظیفه و پیروزی حق چیز دیگری را طلب نمی کردند به راه افتادم که شاید به ندای حسین زمان لبیک گفته باشم و قلب سیدالشهدا را از خود راضی کرده باشم که رضای خداست و با گرفتن اسلحه خویش که از دست شهیدان به زمین افتاده است به پیام خون شهیدان که صبر و استقامت در مقابل کفر است لبیک بگویم و ادای وظیفه در مقابل خون شهدا کرد باشم.

در پایان به همه امت اسلام علی الخصوص امت شهید پرور ایران توصیه می کنم که دست از رهبری پیامبر گونه امام خمینی بر ندارم و تا جان در بدن دارم از او حمایت کنند. و می گویم که شهید گریه نمی خواهد بلکه پیروی می خواهد ما یاوران امام حسین (ع) هستیم و حرفمان باید توأم با عمل باشد من که در این حمله شرکت کردم و با توفیق خداوندی به فیض شهادت رسیدم اول از همه باید بگویم جای هیچ نگرانی نیست زیرا که در آغوش کشیدن عروس شهادت لیاقت می خواهد و اگر بخواست خداوند تبارک و تعالی من جزو یکی از آنهایی باشم که در حجله عروس شهادت با آفریننده خود پیوند ناگسستنی بستند.

تنها آرزوی من این است به شهادت رسیدم در لحظات آخر شهادتم حضرت مهدی (عج) مرا در آغوش بگیرد و برای چنین کاری شما هم دعا کنید. پس ای برادران هیچ وقت جبهه را خالی نگذارید و به ندای امام عزیز همیشه لبیک بگوید و به مادرم می گویم که ای مادر تو برای من زحمت های زیادی کشیدی از کوچکی برای من زحمت کشیدی و من خجالت زده تو هستم و ای مادر زمانی که تو آمدی در بسیج و امضاء دادی دستبوس توام زمانی که تو امضاء کردی قلب فاطمه زهرا(ع) و زینب کبری را خوشحال کردی و زمانی که برادر پاسدار عزیزم شهید احمد علی قمری داشت می نوشت از بالا هم ملائک داشتند می نوشتند.

 ای مادر تو صبر کن مانند معلم زنان شهدا و مادر معلم شهدا مانند حضرت زینب و اگر می خواستی گریه کنی به یاد حسین (ع) باشید و به خواهرانم هم می گویم که صبر و استقامت داشته باشید و اگر گریه می کنی طوری گریه کنید که دیگران از شما درس بیاموزید وقتی گریه می کنید نامحرم سر و روی شما را نبیندند و  به سر و صورت خودتان نزنید که اگر خدای نکرده گوش به وصیتم نکنید روح من عذاب می بیند    محمد بیات 62/12/25

خدایا خدایا تا انقلاب مهدی خمینی را نگهدار                    

محمد بیات    62/12/24          

منبع: اداره هنری، اسناد و انتشارات بنیاد شهید و امور ایثارگران استان مرکزی