شهیدی که تا آخرین لحظه شهادت لبیک گوی رهبرش بود
شنبه, ۰۸ خرداد ۱۳۹۵ ساعت ۱۳:۳۵
شهید وثاقتی در سال 1337 در روستای خنجین چشم به جهان گشود، وی در دوران کودکی را در دامان گرم خانواده متعهد و مذهبی بزرگ شد.
به گزارش نوید شاهد (استان مرکزی)، به نقل از خبرگزاری بسیج استان مرکزی، والدینش نسبت به فرایض دینی او کوشا بودند و در تربیت فرزندان خود سعی وافری داشتند.
شهید وثاقتی در 7 سالگی در مکتب مرحوم سید احمد هاشمی به آموختن قرآن پرداخت و به مدت 5 سال در مکتب حضور پیداکرده و قرآن را با علاقه خاصی می آموخت.
در همان سالها به آموختن قرآن اشتغال داشت، دوره ابتدایی را در روستای سمقاور با مشقت زیاد ادامه داد تا گواهینامه پنجم ابتدایی را اخذ کرد، او مدتی به کار کشاورزی پرداخت و به علت درآمد ناچیز کشاورزی مخارج خانواده اش را تامین نمی کرد به تهران عزیمت کرد و تا 18 سالگی در کارن نقاشی ساختمان کار کرد.
شهید وثاقتی در سال 57 به خدمت سربازی رفت و پس از 9 ماه خدمت در نظام ستمشاهی پهلوی بدنبال صدور فرمان امام خمینی (ره) مبنی برسرباز زدن از خدمت و اطاعت طاغوت و پیوستن به مردم شهید وثاقتی به خاطر علاقه وصف ناشدنی به رهبر کبیر انقلاب و واجب الاطاعه دانستن فرامین او خدمت سربازی را ترک و به روستای خنجین مراجعت نمود.
او همگام با مردم به فعالیتهای مختلفی پرداخت و در تبلیغات علیه رژیم شاه و تشویق و ترغیب مردم پرداخت.
بعد از پیروزی انقلاب اسلامی در 22 بهمن 57 مطابق دستور رهبر انقلاب مبنی برفراخواندن سربازان و دیگر نیروها مجددا به خدمت رفته و با اشتیاق وصف ناپذیر باقی وظیفه خود را انجام داد و در سن 23 سالگی ازدواج کرد و به خاطر علاقه ای که به آموزش وپرورش داشت ضمن اینکه سمت خدمات را داشت در مدارس به تدریس قرآن نیز می پرداخت.
وی پس از انتقال به استانداری مرکزی از سوی استانداری به سمت دهدار خنجین منصوب شد، در این مدت تمام اوقات خود را صرف خدمت به مردم می کرد.
شهید وثاقتی در دوران خدمت دهداری، بنای ساختمان دهیاری و دو کلاس مورد نیاز دبیرستان خنجین را احداث کرد.
همزمان با آغاز جنگ تحمیلی و لبیک گفتن به ندای رهبر در حالی که دارای دو فرزند پسر و دختر بود از طریق نیروهای بسیجی به جبهه اعزام شد و پس از مدت کوتاهی دوازدهم بهمن ماه سال 65 در منطقه عملیاتی شلمچه به فیض شهادت نائل آمد.
شهید وثاقتی در فرازی از وصیت نامه اش می نویسد؛
خدایا تو شاهدی که برای چه منظور و هدفی در این عرصه پیکار قدم مینهم، تنها هدف من رضای تو و برقراری و برپاماندن نظام عدل الهی در جهان اسلام و لبیک گفتن به ندای«هَل مِن ناصر یَنصُرنی » حسین(ع) زمان، حضرت امام(ره) که همانا ادامهدهنده ی راه انبیا و اولیاءالله می باشد.
ای خدای مهربان من، مال و ثروتی ندارم که در راه تو خرج کنم، از این جسمی را که خودت آفریدی و در آن روح دمیده ای اگر قبول درگهت واقع شود، در راه تو هدیه می کنم.
ای عزیزان امروز، روز امتحان و آزمایش است و روز نشستن در خانه و سرگرم شدن به مسائل دنیوی نیست، اسلام عزیز نیاز به جوانمردی ها، ایثارها و از خود گذشتگی ها دارد و عزت و آبرو ما بستگی به جنگ سرنوشت ساز دارد، لحظه ی به خود بیایید و خوب فکر کنید، «كُلُّ نَفْسٍ ذَآئِقَةُ الْمَوْتِ» برحق است و روزی تک تک ما را درمی یابد.
انسان یک روز به دنیا می آید و روزی هم خواهد رفت، پس چه بهتر که آیه مبارکه «وَلا تَحسَبَنَّ الَّذينَ قُتِلوا في سَبيلِ اللَّهِ أَمواتًا ۚ بَل أَحياءٌ عِندَ رَبِّهِم يُرزَقونَ » شامل حال ما می شود و در راه خدواند تبارک و تعالی کشته می شویم و همانطور که قرآن می فرماید؛ «إِن تَنصُرُوا اللَّهَ يَنصُركُم وَيُثَبِّت أَقدامَكُم»، اگر دین خدا را یاری کنید، خدواند هم شما را یاری می کند و اگر بخواهید در این راه کاستی کنید به ذلت و خواری دچار می شوید.
نظر شما
