مقاله / بررسي افزايش فرهنگ كار در بين فرزندان شاهد استان خراسان رضوي

پرسش اساسي اين پژوهش، شيوه هاي ايجاد فرهنگ كار و تلاش در فرزندان شاهد خراسان است. با الهام از مدل اجيل پارسونزي، كار مفهومي چند بعدي و در چهار وجه اثباتي، شخصيتي، اجتماعي و فرهنگي طبقهبندي مي شود و براي هر بعد اصلي نيز چهار وجه لحاظ شده است(چلبي، 1375).  

فرهنگ كار در اين بررسي، برآيند دو بعد احساس مسئووليت كاري و هويت كاري تلقي شده و عوامل مؤثر بر آن در سه سطح عوامل كلان، ميانه و خرد بررسي شده است. ابزار گردآوري داده ها مصاحبه نامه ي نيمه ساخت يافته بوده است. جامعه ي آماري اين پژوهش، فرزندان شاهد شاغل و بيكار استان خراسان رضوي و حجم نمونه ي آن 214 نفر بوده است كه از طريق نمونه گيري طبقه اي و روش توزيع و انتخاب نمونه ي خوشه اي چند مرحله اي تعيين شده اند.

نتايج، نشان داد كه نمونه ي تحقيق بر ضرورت كار به عنوان امري كه علاوه بر ارزش بيروني (دسترسي به درآمد، احترام و عزت و وابستگي اجتماعي) داراي ارزش دروني است و مي تواند ميل به تحرّّك و فعاليت، موفقيت، خوديابي و... آنها را ارضا نمايد تقريباً اتفاق نظر دارند. 58درصد از معاني و مقتضيات ابرازشده، بر ارزش دروني و 41درصد بر ارزشهاي بيروني كار تأكيد دارند. جوان ترها و كساني كه تحصيلات كم تري دارند، بيشتر به انگيزه هاي بيروني اهميت ميدهند. 

75% از افراد، خودپندارهي شغلي نسبتا خوب دارند و 10درصد خودپنداره ي بسيار ضعيفي دارند. در بين عوامل سطح خرد، تأثير مهارت بر اجزاي فرهنگ كار تأييد شد. در سطح ميانه، قرايني كه براساس آن نوع شغل بتواند بر فرهنگ كار تأثير بگذارد، وجود ندارد. در سطح كلان نيز، نظر فرزندان شاهد درباره ي انتظارات جامعه در مورد كار و انتظار جامعه از آنها و انتظار از بنياد شهيد بر اجزاي فرهنگ كار تأثير دارد.