شیوه‌های تربیتی والدین شهدا، الگویی موفق برای تربیت نسل جدید
نوید شاهد استان مرکزی، هفته کتاب و کتابخوانی، فرصت مغتنمی است که مروری بر آثار تولید شده در حوزه ایثار و شهادت داشته باشیم. به همین بهانه با یکی از نویسندگان حوزه دفاع مقدس گفتگویی داشتیم که مشروح آن را در ادامه می خوانید.
نوید شاهد: ابتدا خودتان را به صورت اجمالی معرفی کنید؟
داودآبادی: عرض سلام و ادب و احترام دارم خدمت عزیزان و بزرگواران سایت نوید شاهد، بنده محمد داودآبادی هستم متولد یکم اردیبهشت 1346 در شهرستان اراک و محله کشتارگاه در ۱۳۴۶ به دنیا آمدم و در همان محله در مدرسه خیام تحصیل کردم و دوران ابتدایی و راهنمایی را در مدرسه توحید (کوروش قدیم) ادامه تحصیل دادم. سال دوم راهنمایی بود که برای اولین بار وارد جبهه شدم. درحال حاضر مدرک تحصیلی کارشناسی تاریخ دارم. مدتی بعد از جنگ وارد اداره پست شدم تا سال ۱۳۹۱ و الان بازنشسته هستم.
نوید شاهد: به عنوان یک نویسنده، تعریف شما از جنگ تحمیلی و هشت سال دفاع مقدس چیست؟
داودآبادی: اواخر جنگ وارد اطلاعات عملیات لشکر ۱۷ علی بن ابیطالب شدام. دوستان تشریف آوردند برای تدوین عملکرد واحد اطلاعات و عملیات. دورهم جمع شدیم و شروع کردیم به جمع بندی اینکه واحد اطلاعات و عملیات لشکر ۱۷ در دوران دفاع مقدس چه ماموریت هایی داشته است و خلاصه‌ای از آن ماموریت‌ها را شروع کردیم به تدوین و جمع آوری اسناد و مدارک. در همین حین برادر بزرگوارم جناب آقای وفایی درخصوص تدوین عملکرد رزمندگان استان مرکزی در دفاع مقدس، ماموریت‌هایی را به بنده محول کردند از جمله بحث اینکه تحقیق در مورد یک از عملیات‌ها را به عهده من گذاشتند و نویسندگی را آغاز کردیم. اولین ماموریتی را که به من دادند این بود که عملیات‌های کربلای یک، کربلای ۴، کربلای ۵ و کربلای ۸ را جمع آوری کنم یعنی در اصل نقش رزمندگان استان مرکزی در این عملیات ها را به رشته تحریر دربیاورم.
نوید شاهد: به عنوان یک نویسنده، تعریف شما از جنگ تحمیلی و هشت سال دفاع مقدس چیست؟
داودآبادی: من خودم را واقعا نویسنده نمیدانم منتهی به هر صورت بعنوان یک گرد آورنده مطالب تعریف بنده حقیر از جنگ تحمیلی و هشت سال دفاع مقدس به این صورت است که ما در هر کشوری یک سری نقاط عطف داریم که تاریخ آن کشور را رقم می‌زند. جنگ تحمیلی را می‌توان بعنوان یک نقطه عطف در تاریخ جمهوری اسلامی ایران تعریف کرد.
همانطور که استحضار دارید در صد سال اخیر هر زمانی که این کشور مورد تهاجم کشورهای بیگانه قرار گرفته یک بخشی از این کشور متاسفانه جدا شده و با توجه اینکه انقلاب اسلامی یک انقلاب نوپایی بود و یک نظام جدیدی روی کار آمد که مشغول بازسازی خودش بود، در چنین زمانی استکبار جهانی حزب بعث و صدام را تحریک کرد تا به جمهوری اسلامی حمله کند.
از آنجا که ارتش ما وضعیتش آشفته بود، اکثر امرای ارتش یا اعدام شده بودند یا از مملکت گریخته بودند، ارتش سر و سامان درستی نداشت. سپاه هم هنوز به آن شکلی که باید منسجم نشده بود. بیشتر کمیته های مردمی و بسیج نظم داخلی مملکت را سروسامان میدادند. در این مقطع بصورت خیلی ناجوانمردانه کشور مورد تهاجم صدام قرار میگیرد و از هزار و سیصد کیلومتر مرز مشترک از همه جبهه ها شروع میکند به تهاجم. هدف اول دشمن تسخیر خوزستان و بعد قطعا سرنگونی نظام جمهوری اسلامی بود. بعد از این تهاجم مردم همه دست به دست همدیگر دادند و برای دفاع برخاستند.
این را می شود گفت که اگر ما از جمهوری اسلامی نتوانیم بدرستی دفاع کنیم ولی هشت سال دفاع مقدس کاملا قابل دفاع است. زیرا ما بدون پشتوانه هیچ یک از کشورهای ابرقدرت فقط با پشتوانه مردم توانستیم در مقابل صدامی که تمام استکبار جهانی از او حمایت می‌کرد، شجاعانه بايستیم و نه تنها یک وجب از خاک خودمان را ندادیم بلکه نهایتا ما در همان یک سال اول که به علت غافلگیری مناطقی را از دست داده بودیم تمام مناطق خودمان را در سال های دوم و سوم جنگ از دشمن پس گرفتیم.
نوید شاهد: آیا در جبهه حضور داشته‌اید، درموردش توضیح بدهید؟
داودآبادی : همانطور که در ابتدای عرایض ام گفت، باتوجه به اینکه سیزده ساله بودم که جرقه های انقلاب زده شد و انقلاب اسلامی به پیروزی رسید و اینکه همه مردم سعی میکردند که یک نقشی را در این انقلاب داشته باشند، من هم به عنوان کودکان آن زمان وارد بسیج شدم. مردم در آن زمان خودجوش در پایگاه های بسیج در محله خود نظم برقرار میکردند که من هم فعالیتم را بدین شکل آغاز کردم. اما چون سنم کم بود اجازه حضور در جبهه را به من نمی دادند. تا اینکه بعد از عملیات فتح المبین که قبل از عید سال 1361 بود، بالاخره من توانستم یک فرم اعزام به جبهه بگیرم و جای امضای پدرم، با اثر انگشت شصت خودم موفق شدم که به جبهه بروم. چون من بار اولم بود و باید آموزش می دیدم ولی شور و شوق جبهه باعث شد با شیطنت‌های کودکانه پنهانی سوار اتوبوس‌های اعزام به جبهه شوم و به سمت منطقه نوسود کرمانشاه حرکت کردم.
نوید شاهد: در زمینه نویسندگی چه آثاری داشته‌اید و اینکه درچه زمینه‌ای هستند، کمی توضیح دهید؟
داودآبادی: اثر اول این جانب به نام های "گذرگاه کربلا" که مروری بر عملکرد گردان علی بن ابیطالب از لشکر ۱۷ علی بن ابیطالب در عملیات کربلای یک و آزادسازی شهر مهران است که می توان گفت از کتاب های مرجع برای عملکرد رزمندگان با ارائه مستندات جنگ است. کتاب دوم نامش "نیمروز عاشورایی" است که پرداخته شده به نقش عملکرد گردان علی بن ابیطالب و گردان روح الله شهر خمین در عملیات والفجر ۳.
در هر دو کتاب ماموریتی که به لشکر ۱۷ علی‌بن ابیطالب و زیر مجموعه رزمندگان استان مرکزی داده شده بررسی گردیده است. این دو تا کتاب در حال حاضر به چاپ رسیده اند. کتاب سومی هم که در دست داریم و هنوز به چاپ نرسیده نقش رزمندگان استان مرکزی در عملیات طریق القدس بودهکه به آزادسازی بستان پرداخته است.
نوید شاهد: انتظار شما از نهادهای فرهنگی، در راستای ترویج فرهنگ ایثار و شهادت چیست؟
داودآبادی: اگر نهادهای فرهنگی ما با خانواده شهدا بیشتر می‌نشستند و صحبت میکردند به خصوص با پدران و مادران شهدا، مبنی براینکه باتوجه به شرایط فرهنگی دوران طاغوت چگونه توانستند بچه‌هایی تربیت کنند که با کوچک‌ترین احساسِ خطری نسبت به مملکت و ناموسشان، سر از پا نمی‌شناختند و برای رفتن و دفاع کردن از مملکت خود اقدام کردند.
ما امروز متاسفانه در بحث تربیتی دچار مشکل هستیم. اگر نهادهای فرهنگی بعنوان متولیان کار، تربیت اسلامی خانواده های شهدا را الگو قرار میدادند و با خانواده های شهدا مصاحبه میکردند و چگونگی تربیت آنها را برای نسل جدید تبیین می کردند، بسیار می توانست مثمرثمر باشد.
