در شهادت سیاوش امیری فرمانده بسیج اراک « شاگردی که معلم من بود »

ای مرد ای رشید، دلاور اسلام     بی نام تو مباد جهان را نام
ای عارف ای رسیده به حق از عشق     ای عاشق ای گرفته زجانان کام
با بانک تو خلل به دل دریاست     وز خشم تو شرار به کوه اندام
اندامت ای دلیر صنوبرسان         رخسارت ای عزیزترین گلها
تو رعد پیر خروش زمان بودی     ای وای بر خموشی بی هنگام
از شاخسار عمر کشوری دست     بر لاله زار جان نهادی گام
ای جام لاله رفتی و بشکستی     مجلس شکست چو بشکستی جام
می گریم ای دریغ که در پائیز     یکباره ریخت پرپر شد گلهام
خون سیاوش است که می جوشد     در طول منجمد شده رگهام
روح سیاوش است که می بخشد     جان دوباره ای در پاهام
گر جاودانه باید باید عشق         از عشق تو سیاوش و بی آرام
در مکتب تو باید عشق آموخت     در آتش تو پخته شود هر خام
در عالم تو شام شود روزم         در سوک تو سراسر روزم شام

منبع : اداره هنری ، اسناد و انتشارات بنیاد شهید و امور ایثارگران  استان مرکزی