مختصری از زندگی شهید «سیدعباس رضوی»
به گزارش نوید شاهد استان مرکزی، شهید سیدعباس رضوی در دهم شهریور سال 1335 در روستای پنداس از توابع شهرستان دلیجان پا به عرصه وجود نهاد. در سن 6 سالگی مشغول درس شد و به علت کمبود امکانات بعد از کلاس پنجم ترک تحصیل نمود. او در خانواده‌ای متدین رشد کرد و در کنار پدر و مادرش با وظایف دینی خود آشنا شد. سال 1358 در شهرستان خمین از خانواده مذهبی همسری اختیار نمود و بعد از ازدواج در دلیجان اقامت گزید.
عراق که ایران را مورد تجاوز قرار داد پس از عضویت در سپاه به پادگان آموزشی اعزام و پس از آن راهی منطقه غرب کشور شد. حدود 3 ماه در منطقه به جنگیدن مشغول بود. یک بار دیگر به مرخصی آمد ولی مثل این که اصلاً عباس عوض شده بود از چشمانش معلوم بود که واقعاً عاشقی است که عشقش با شهادت پایدار خواهد بود. مرخصی را ناتمام گذاشت و رفت. سرانجام در دهم فروردین سال 1362 بر اثر اصابت گلوله خمپاره به سنگرشان در گیلانغرب به شهادت رسید. پیکر مطهرش در روستای تجره از توابع شهرستان دلیجان به خاک سپرده شد.
خاطره ای از همسر شهید:
اوایل انقلاب هر وقت به منزل می‌آمد حال و هوای دیگری داشت با این که
وضع خوبی در اوایل ازدواج نداشتیم ولی همیشه شکرگذار بود و هیچ وقت ناراحتی
از کمبودها نمی‌کرد و به همان قدر کارگری قانع بود. یک روز که ضمن شرکت در
تظاهرات ساعت 7 شب بود، به منزل آمد و خیلی ناراحت بود. از او پرسیدم عباس
چرا ناراحت هستی؟
گفت: مسئله‌ای نیست.
جویا شدم کجا بودی دیر کردی؟
گفت:
مگر بیرون نیامدی
گفتم: نه
گفت: ما عده‌ای بودیم بر ضد بنی‌صدر شعار
می‌دادیم و با عوامل ضدانقلاب طرفدار بنی‌صدر با هم درگیر شدیم
در بین دعوا
و کتک‌کاری مشت محکمی به زیر چشمش خورده بود و اثر سیاهی بود ولی می‌گفت:
مسئله مهمی نیست، خوب می‌شود.
منبع: اداره هنری، اسناد و انتشارات بنیاد شهید و امور ایثارگران استان مرکزی
