گر پدر رفت، تفنگ پدری هست هنوز
به گزارش نوید شاهد استان مرکزی، شهید مجتبی حکی کزازی پانزده شهریور 1345 در شهر اراک در خانواده مذهبی به دنیا آمد.
او قبل از رسیدن به سن بلوغ پایبند به احکام الهی بود و نماز می‌خواند و
روزه می‌گرفت. پس از طی کردن دوران کودکی به مدرسه رفت و از سال 1360 جهت
ادامه تحصیل وارد هنرستان شهید رجایی اراک شد.
مجتبی در همان سال1360 با عضویت در بسیج و همکاری با انجمن اسلامی هنرستان فعالیت‌های اجتماعی خود را شروع کرد. پسری کم حرف که به مسائل الکترونیک خیلی علاقه‌مند بود و اوقات فراغتش را صرف ساختن وسائل مختلف می‌نمود. او جلسات مختلفی با دوستان بسیجی‌اش داشت و در این جلسات با برگزاری دعای کمیل و دعای توسل بعد معنوی خود را تقویت می‌کردند.
مجتبی پس از چندی با پشت سر گذاشتن آموزش‌های نظامی برای اولین بار به جبهه اعزام شد. هم زمان با حضورش در جبهه پدرش نیز در مناطق جنگی حضور داشت که پدر در تاریخ 30 مرداد 1363 در خوزستان به شهادت رسید. پس از شهادت پدر مسئولیت او در قبال خانواده افزایش یافت اما این مسئولیت باعث نشد که حضور مجتبی در جبهه خللی ایجاد شود.
مجتبی پس از نزدیک به سه سال خدمت در مناطق مختلف عملیاتی سرانجام به عنوان بسیجی گردان علی بن ابی طالب(ع) در فکه در 19 اردیبهشت سال 1365 بر اثر اصابت ترکش نارنجک تفنگی به بالای پیشانی مجروح شد و مدت 10 روز بی‌هوش بود که تلاش پزشکان برای مداوایش مثمر ثمر واقع نشد و در بیمارستان به درجه رفیع شهادت نائل آمد. پیکر مطهر شهید پس از تشییع در گلزار شهدای اراک به خاک سپرده شد.
فرازی از وصیت نامه:
خدایا تو گفتی وقتی بمیری مرا خواهی دید، ای کاش هر لحظه جان می‌دادم و
به دیدارت نائل می‌گشتم.
منبع: اداره هنری، اسناد و انتشارات بنیاد شهید و امور ایثارگران استان مرکزی
