ننگ است اگر وطن در خطر باشد و من در خانه خوش بگذرانم
به گزارش نوید شاهد استان مرکزی، شهید غلامرضا دارابی اول فروردین سال 1339 در خانواده‌ای مسلمان و متدین در روستای جمالجرد از توابع شهرستان خمین متولد شد. ایام کودکی را در زادگاهش سپری کرد و در کنار پدر در مزرعه کشاورزی می‌کرد. در نوجوانی در محلات ساکن شد و ضمن تحصیل به کار هم اشتغال داشت. تا پایان دوره متوسطه تحصیل کرد و موفق شد دیپلم بگیرد.
غلامرضا در اوایل انقلاب با چند تن از دوستان خود به پخش اعلامیه و نوارهای امام(ره) می‌پرداختند و در کارهای مذهبی بسیار فعال بودند. با این که امام(ره) هنوز در پاریس بود، علاقه بسیاری نسبت به ایشان پیدا کرده بود و همیشه سعی می‌کرد به مردم بگوید که او بر حق است و دیگران باطل. اولین عکسی را که از امام(ره) به خانه آورد، خوشحال و بی‌قرار بود و می‌گفت: بیایید و ببینید رهبرمان چقدر از چهره‌اش ایمان موج می‌زند و از صورتش نور می‌بارد و بعد هم عکس را قاب کرد که هنوز به عنوان یادگاری از او پا برجاست. با دوستانش همیشه مهربان و صبور بود، همان‌هایی که بیشترشان به شهادت رسیدند و یا مفقودالاثر شده‌اند. او همیشه به محرومین و بینوایان دلبستگی خاصی داشت و سعی می‌کرد حتی الامکان هر چه در توان دارد به آن‌ها کمک کند.
وقتی که دیپلم گرفت خود را برای کنکور آماده می‌کرد که دانشگاه‌ها تعطیل شد. لذا از رفتن به دانشگاه صرف نظر کرد و شاگرد دانشگاه انقلاب شد و فعالیت‌های اجتماعی را در خدمت انقلاب آغاز کرد.
با شروع جنگ تحمیلی خود را به عنوان سرباز به ژاندارمری معرفی نمود و عازم جبهه شد. مادر وقتی از او سؤال کرد تو که تنها پسر این خانواده هستی چرا به سربازی می‌روی؟ او گفت: مادر، من یک جوان هستم ننگ است که وطنم در خطر باشد و من در خانه باشم و خوش بگذرانم. ما جوانان این انقلاب را به پیروزی رساندیم و باید از آن حمایت کنیم.
ایشان یک سال از خدمت سربازی‌اش را در در لشکر 16 قزوین در منطقه جنوب در جبهه بود و در چند عملیات در آن لشکر حضور داشت. سرانجام در ششم شهریور ماه 1360 در سوسنگرد بر اثر اصابت ترکش به قلبش به شهادت رسید.
منبع: اداره هنری، اسناد و انتشارات بنیاد شهید و امور ایثارگران استان مرکزی
