برگی از زندگی شهید «عبدالله میری»
به گزارش نوید شاهد استان مرکزی، شهید عبدالله میری پاسدار وظیفه‌ای دلاور که با تمام توانش از میهن اسلامی خود پاسداری و حراست کرد. او از جان شیرین خود گذشت تا ایرانی همیشه آباد داشته باشیم. او از تمام آرزوهای رنگارنگ خود صرف نظر کرد و همه آرزوهای دنیوی‌اش را در دنیا جا گذاشت و با روحی بلند و دلی بزرگ به سمت معشوق حقیقی خود پیوست.
عبدالله دهمین روز از فروردین‌ماه 1349 پا به عرصه هستی نهاد. روزهای شیرین کودکی را در کانون پر مهر خانواده سپری کرد و در آغوش مادر مهربان و پدر بزرگوارش رشد کرد. از کودکی باهوش و شیرین‌زبان و دوست‌داشتنی بود. در سن هفت سالگی راهی مدرسه شد و تا سال پنجم دبستان درس خواند اما پس از آن به خاطر مساعد نبودن شرایط ادامه تحصیل نداد.
زمانی که ترک تحصیل کرد، تلاش می‌کرد تا وارد عرصه کار و فعالیت شود. بسیار کوشا و مسئولیت‌پذیر بود و همین باعث شده بود که در امور منزل سهیم باشد. او کم‌کم به نوجوانی نزدیک می‌شد و به عنوان نانوا مشغول به کار شد تا نان حلال به دست آورد. عبدالله با آن چشم‌های نافذ و لبخندی که همیشه بر لبانش نقش می‌بست و با آن اخلاق نیکو و صبر و شکیبایی ذاتی‌اش برای همه بسیار عزیز و گرامی بود.
روزهای جوانی‌اش که از راه رسید لباس رزم تن کرد و به عنوان پاسدار وظیفه سپاه پیرانشهر مشغول به خدمت شد و نزدیک به چهار ماه برای ایران اسلامی خدمت کرد تا اینکه سرانجام در پانزدهم شهریور سال 1368 هنگام درگیری با گروهک‌های ضدانقلاب بر اثر اصابت گلوله به سینه‌اش به درجه رفیع شهادت نائل آمد. پیکر مطهر شهید در گلزار شهدای خمین به خاک سپرده شد.
منبع: اداره هنری، اسناد و انتشارات بنیاد شهید و امور ایثارگران استان مرکزی
