شهید عزیزالله بیات، پیر روشن‌ضمیر انقلاب و شهادت
به گزارش نوید شاهد استان مرکزی، شهید عزیزالله بیات، پیر روشن‌ضمیر و حبیب‌بن‌مظاهر امام خمینی(ره)، در سنین بالا به دیدار مولایش شتافت و عاشقانه سرود رهایی را سرود و نغمه دلنشین شهادت را نجوا کرد. او در یکی از روزهای خوب خداوند در سال 1293، در خانواده‌ای مذهبی، متدین و عاشق آل‌الله دیده به جهان گشود. پدرش نام او را عزیزالله نهاد تا عزیز خداوند باشد و چه انتخاب درستی برای این نام داشت.
دوران کودکی را در کنار پدر و مادر سپری کرد و تحت توجهات خاص آنها، انسانیت را در خویش پرورش داد. روزها همراه پدرش در زمین کشاورزی کار می‌کرد و درس سخت‌کوشی و استقامت می‌آموخت. شب‌ها نیز در کانون محبت و مهربانی مادر، نماز، قرآن و احکام شرع را فرا می‌گرفت تا در زندگی جز به خدا و پیامبر اکرم(ص) و اهل‌بیت(ع) به کسی دیگری امید نبندد و از کسی دیگر یاری نخواهد.
شهید عزیزالله بیات، با گذر زمان بزرگ‌تر شد و در راه انسانیت گام برداشت. او درس‌های کلاسیک نخوانده بود اما مکتب رفته بود و قرآن را به‌خوبی می‌خواند. نوجوانی بود که حق و باطل را می‌شناخت و همچنان کشاورزی می‌کرد. مهربانی و احترام ویژه‌ای که به بزرگ‌ترها داشت، او را در میان مردم عزیز کرده بود و همگان به نیکی از او یاد می‌کردند.
او در طول عمر پربرکتش، تلخی‌ها و شیرینی‌های بسیاری دیده بود؛ از روی کار آمدن حکومت پهلوی و انقراض قاجار، شهادت میرزا کوچک جنگلی، کودتای 28 مرداد، تا هزاران اتفاق دیگر که او را پخته و آب‌دیده کرده بود. در اواخر عمر شریفش، تظاهرات و راهپیمایی‌های مردمی برای سرنگونی حکومت شاهنشاهی را به چشم دید و با همان سن بالا، در کنار مردم ایستاد.
در سال 1357، انقلاب اسلامی به پیروزی رسید و شاه از کشور فرار کرد. آغاز جنگ تحمیلی، آخرین رویداد مهمی بود که شهید بیات در زندگی‌اش شاهد آن بود. سرانجام، در چهارم آذرماه 1365، در بمباران هوایی جنگنده‌های دشمن بعثی در شهرستان دزفول، به شهادت رسید. پیکر مطهر او در گلزار شهدای اراک به خاک سپرده شد.
منبع: اداره هنری، اسناد و انتشارات بنیاد شهید و امور ایثارگران استان مرکزی
