به گزارش نوید شاهد استان مرکزی، شهید والامقام محمد غریبی در سومین روز از اردیبهشت سال 1345 در روستای امامزاده عباس میلاجرد از توابع استان مرکزی به دنیا آمد. او فرزند اول خانواده بود و بهاری زیبا را برای پدر و مادرش رقم زد. دوران کودکی خود را در کنار خواهران و برادران کوچکترش سپری کرد و همواره از محبت و حمایت بیدریغ خانواده بهرهمند بود. در این دوران، اخلاق نیکو و رفتار شایستهاش باعث شد تا در دل خانواده و اهالی روستا محبوبیت زیادی پیدا کند.
محمد از همان ابتدا علاقهمند به علم و دانش بود و تحصیل را تا مقطع دوم راهنمایی ادامه داد. با وجود اینکه امکانات چندانی در روستا برای ادامه تحصیل وجود نداشت، اما او همیشه تلاش میکرد تا به بهترین نحو از فرصتهای آموزشی بهرهبرداری کند. پس از آن، به دلیل شرایط اقتصادی خانواده و تمایل به کمک به والدین در امور معیشتی، ادامه تحصیل را رها کرده و به شغل شریف کشاورزی روی آورد.
او با کار و تلاش فراوان روزی خود و خانوادهاش را تأمین میکرد و هیچگاه از تلاش و کوشش برای بهبود وضعیت زندگیشان دست نمیکشید. محمد جوانی بود مهربان، فداکار و همیشه آماده کمک به دیگران. اخلاق نیکو و تواضع او در برخورد با دیگران باعث شد که همه او را به عنوان فردی قابل اعتماد و محترم بدانند. علاوه بر این، او همیشه سعی میکرد تا در امور اجتماعی و خانوادگی یاریرسان باشد و بار مسئولیت را بر دوش خود بردارد.
محمد علاوه بر کار و تلاش، به مسائل دینی و مذهبی اهمیت ویژهای میداد. او همواره در نمازهای جماعت شرکت میکرد و روزها را به یاد خدا و در خدمت به مردم میگذراند. این ارادت عمیق به خداوند و باور به اصول اسلامی باعث شد تا همواره در مسیر درست قدم بردارد و در زندگیاش ارزشهای انسانی را در اولویت قرار دهد.
پس از مدتی، محمد به تهران مهاجرت کرد تا فرصتی برای زندگی بهتر و تأمین آیندهاش پیدا کند. در تهران نیز مانند گذشته با تلاش و پشتکار فراوان در کارهای مختلف مشغول شد و با وجود سختیهای زندگی شهری، هیچگاه از اصول انسانی خود دست نکشید. او در تلاش بود تا به هدفهای والای خود دست یابد و در این مسیر همیشه در پی انجام وظایف انسانی و مذهبی بود.
در دوران انقلاب اسلامی و شروع جنگ تحمیلی، محمد همچنان به اصول و ارزشهایی که در تمام دوران زندگیاش آنها را پیگیری کرده بود، پایبند ماند. او احساس مسئولیت کرد و تصمیم گرفت تا به جبهههای جنگ برود و از میهن عزیز خود دفاع کند. محمد با ایمان راسخ و ارادهای قوی، به جبهه رفت و در کنار دیگر رزمندگان، در دفاع از کیان اسلام و ایران عزیز جانفشانی کرد.
او در دوازدهمین روز از بهار سال 1364، در بمباران هوایی خزانه بخارایی-تهران به درجه رفیع شهادت نائل آمد. شهادت او نه تنها برای خانوادهاش بلکه برای تمام کسانی که او را میشناختند، فقدانی بزرگ بود. پیکر مطهر محمد در بهشت زهرای تهران به خاک سپرده شد، اما یاد و خاطرهاش همیشه در دلها زنده خواهد ماند. محمد غریبی با رفتار نیکو، فداکاری و ایثار خود الگویی ماندگار از یک جوان ایرانی مؤمن و مسئولیتپذیر باقی گذاشت.
منبع: اداره هنری، اسناد و انتشارات بنیاد شهید و امور ایثارگران استان مرکزی