زندگی نامه شهید علیرضا بهاری در سالروز شهادتش

زندگینامه پاسدار رشید اسلام شهید علیرضا بهاری
تاریخ تولد: 1347             محل و تاریخ شهادت : کردستان - 1370
شهید عزیز  و گرانقدر علیرضا بهاری فرزند علی اوسط در تاریخ 1347/12/28  در روستای گازران از توابع بخش خنداب (اراک) در یک خانواده مذهبی و انقلابی پا به عرصه وجود هستی گذاشت و در دامان مادری شجاع و با ایمان پرورش یافت، دوران کودکی خود را همچون سایر ایام خوش کودکی به پایان رساند و در سن هفت سالگی با شوق و شعف فراوان و هزاران آرزوی بی پایان پا به مدرسه و تحصیل گذاشت.
دوره ابتدایی را در محل دبستان روستای گازران با وجود مشکلات و سختی های فراوان به اتمام رساند و مدرک پنجم را با موفقیت اخذ نمود و جهت ادامه تحصیل به علت نبود مدرسه راهنمایی در روستای محل سکونت و ناچاراً به خنداب عزیمت نمودند و پس از مدت کوتاهی به علل دوری مسافت و مشکلات، قادر به ادامه تحصیل نشد و علیرغم میل باطنی مجبور به ترک تحصیل و در روستا و در کنار پدر مشغول کار کشاورزی شد و در این ایام نوجوانی به خاطر پشتکار و جدیت و تلاش در عرصه کار و تولید و همچنین قدرت تحرک بدنی زبانزد خاص و عام بود.
این شهید بزرگوار پس از سپری نمودن دوران پر جنب و جوش نوجوانی، وارد مرحله تازه ای از زندگی خود شد و به خاطر جنگ تحمیلی در خود احساس مسئولیت در قبال خاک و میهن اسلامی ایران و دفاع از کیان جمهوری اسلامی می نمود، در شش ماهه دوم سال 65 در قالب نیروهای بسیجی به جبهه های جنگ اعزام گردید و طی این مدت در عملیات مختلف شرکت فعالی داشت.
در حین حضور در بسیج و رسیدن به سن هیجده سالگی مشمول خدمت مقدس سربازی شد و با آغوشی باز و خوشحال و صف ناپذیری به خدمت سربازی اعزام گردید و چون در بسیج آموزش کافی دیده بود مستقیماً به جبهه های جنگ اعزام گردید و چون علاقه وافری به بسیج و لباس مقدس سپاه داشت به عنوان پاسدار افتخاری به استخدام سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در آمد و این لحظه ای بود که در خود احساس مسئولیت دو چندان نمود و به مدت چند سال در جبهه های جنگ حضور داشت و در عملیات خیبر در جزیره مجنون در اثر اصابت ترکش های خمپاره دشمن بعثی از ناحیه سر، گردن ، کتف و پا به شدت زخمی شده بود که ناچاراً جهت مداوا به یکی از بیمارستان های تهران منتقل گردیده بود و در این وضع چون یک پاسدار شجاع و غیور مثل تمامی همرزمان خود بود اجازه اطلاع دادن به خانواده را نداده بود و پس از یک مدت چهار ماهه و پس از بهبودی کامل و انتظار طولانی خانواده به خانه برگشت و پس از چند روز خانواده ایشان متوجه می شدند که وی زخمی شده است.
در ادامه حضور در جبهه در عملیات کرکوک، عملیات کربلای چهار و پنج و همچنین در عملیات مرصاد حضوری فعال و غیورانه داشته است.
پس از جنگ تحمیلی در سال 67 همچنان به عنوان پاسدار افتخاری در خدمت نظام مقدس بود و در پادگانها و پایگاه های مختلف به آموزش سربازان مشغول بود و هم اکنون سربازانی که تحت نظر این شهید آموزش دیده بودند دائماً از خلوص نیت، بردباری شجاعت و مهربانی ایشان یاد می کنند.
این شهید چون فرزند اول خانواده بود ، خانواده و اقوام انتظار مراسم جشن ازدواج ایشان را داشتند ولی علیرغم اصرار فراوان به هیچ وجه حاضر به تشکیل خانواده نشد و این به این معنا بود که عشق جبهه و شهادت در وی ریشه  دوانیده بود و جبهه و شهادت را بر تشکیل خانواده ترجیح می داد و خانواده در اولویت بعدی قرار داشت، انگار در این ایام دنبال گمشده ای بود و هیچ توجهی به این دنیای فانی نداشت و دائماً فکر و ذکرش جبهه، شهادت، بسیج و ... بود.
پس از سپری شدن این ایام، شهید علیرضا بهاری جهت انجام ماموریت به منطقه سرپل ذهاب اعزام شد و پس از مدتی از استقرارشان در تاریخ 1370/7/10 در برخورد با مین های کاشته شده دشمن به درجه رفیع و عالی شهادت نائل گشت و به جمع سایر شهدای ایران اسلامی پیوست و با هجران خود، خانواده و تمامی دوستان و اقوام را در غم و اندوهی بی پایان فرو برد.
         یادش گرامی و راهش پر رهرو باد.


منبع : اداره هنری ، اسناد و انتشارات بنیاد شهید و امور ایثارگران  استان مرکزی