وصیت نامه شهید عباس فدایی به مسئولان

به گزارش نوید شاهد استان مرکزی ؛ شهید عباس فدایی در یکم آذر 1345، در شهرستان دلیجان به دنیا آمد. پدرش عبداله، و مادرش سکینه خاتون نام داشت. تا پایان دوره کاردانی در رشته تجربی درس خواند. آموزگار بود. از سوی بسیج در جبهه حضور یافت. ششم فروردین 1365، در خرمشهر بر اثر اصابت ترکش به سر و صورت، شهید شد. مزار او در گلزار شهدای زادگاهش واقع است.

وصیت نامه شهید عباس فدائی

بسم الله الرحمن الرحیم
اللهم ایاک نعبد و ایاک نستعین لاحول ولا قوه الا باالله العلی العظیم
‬‎ای خدا تو بر دل ما امنیت دادی و هر لحظه از تو غافل گشتیم شیطان هجوم آورد و قلبمان را سیاه کرد و می کند.
خواستم به اصطلاح وصیت بنویسم ولی نمی توانم ونمی دانم که چه چیزی باید بنویسم قلمها می شکند و بیان قاصر است از اینکه بر امت شهید پرور حرفی بزند و چیزی بنویسد و کلامی بگوید ولی وظیفه اینطور اقتضا می کند.
ای خدا ،ای خدا تو را شاهد می گیرم که ما به وظیفه عمل می کنیم و جز انجام وظیفه چیز دیگری نمی دانیم و برای ما مهم نیست که کجا و چه زمان و این وظیفه چه طور حکم می کند.
خواستم نامی از سالار شهیدان حسین به میان آورم که با نامش دل رزمندگان سرشار از شوق و امید و نشاط می گردد و نمی دانم چقدر برای حسین کار کرده ام و چه مقدار برای او قدم برداشته ام و چه مقدار به آن شعار که روز محرم و عاشورا گفته می شود جامه عمل پوشانده ام .
آقایان مسئول حواستان جمع باشد با آن قلم وکاغذ که می نویسید می دانید چیست؟
 آیا فکر کرده اید چه اسلحه قوی به دست شماست بر آن کاغذ جایگاه خون شهیدان است و آن قلم خون رنگین شهدا است که بر کاغذ سفید می نویسد یادتان نرود که با این خون مدارا کنید و از آن در جهت راه شهیدان استفاده کنید اگر چنانچه آقای امام جمعه و نماینده مجلس و فرماندار و سپاهی و...به خون شهیدان بی احترامی کنند وای بر بقیه افراد .
ای مردم هوشیار باشید که دستی در بین افراد نباشد که خدایی نکرده خون عزیزانتان را هدر دهد که شما هم بنا به فتوای مکرر آیات مسئول هستید. ای کسانیکه بر مسند تعلیم و تربیت هستید یادتان باشد که فرزندان شهداء زیر دست شما هستندکه خون آنها روبه روی شماست وگوشهایشان به فرمانهای شماست .قلم باید تا مرز شهادت تاخته باشد تا بتواند حماسه آن پدر شهید را بازگو کند. ای معلمان جامعه اسلامی شما نیز باید رزمنده باشید و اگر نبودید نخواهید توانست .
می خواهم چند کلامی با مادرم ،مادری که به حق اگر سمت پدری نتوان به او داد حتماً در اجر پدر شریک است و حتماً 2 تا اجر برده مادری که در خانه برای ما مادر بود و بیرون از خانه برای ما پدر بود او پناهگاه ما بعد از خدا بود و هر جا که پا می گذاشت ما با جرأت در آنجا پا می گذاشتیم و هر جا فقدان او را حس می کردیم اصلاً نمی رفتیم.
مادر سالها زحمت کشید ومهم تر از همه دست از زندگی کشید .مادرم می دانم که آرزوی تو همین بود که فرزندت در راه اسلام خدمت کند و به آرزوی همیشگی ات جامه عمل پوشاندم وخون من که خون شماست در راه اسلام وقرآن ریختم چون واقعاً حیفم می آمد که در راه اسلام ریخته نشود و زحمات شما که در راه خدا بود باید در راه خدا از بین می رفت .وای برادرانم ،ای نورچشمانم وای کسانیکه بر گردن من خیلی حق دارید وزحمت بزرگ کردن من و برادرم را به عهده گرفتید نمی دانم چقدر خوب عمل کردید ولی هرچه که باشد من این حق را به گردن خود حس می کنم که باید از زحمات بی اندازه شما تقدیروتشکر کرد هرچند می دانم زبانم قاصر است ازآنان تشکر کنم ولی وظیفه خود دانستم .

منبع: اداره اسناد هنری انتشارات بنیاد شهید و امور ایثارگران استان مرکزی