وصیت نامه سربازی که آرزوی شهادت داشت
بسم الله الرحمن الرحیم
انّا لله وانّا الیه راجعون
در راه دین کشته شدن آرزوی ماست دشمن اگر چه تشنه به خون گلوی ماست
ستایش فقط برای خداست آن خدایی که ما را افرید و از نعمت های بیشمار خود برخوردارمان ساخت ،درود بر پایان بخش رسولان، پیامبر بزرگ اسلام رسول اکرم(ص) درود بر امیر المومنین علی(ع) و یازده فرزند پاک و معصومش که به ما رفتار،گفتار و کردار الگوی مسلمانان جهان اند. درود بر صاحب زمان آخرین امام ما شیعیان امام مهدی(عج) امید مستضعفان جهان ،در هم کوبنده ظلم و ستم و فرمانده حزب الله. درود بر نایب صاحب زمان ،رهبر و مرجع عزیزمان خمینی بت شکن.
قدم نهاده ام بر صحرای کربلا ،قدم نهاده ام بر مکتب انسان ساز حسین ابن علی(ع) قدم نهاده ام در کلاسی که غیر از سعادت و خیر خواهی چیزی در آن نیست ،قدم نهاده ام در جبهه حق تا به فرمان الهی بر علیه کفر و نفاق بجنگم .
وای بر آن کسی که از این مکتب فضیلت و انسان ساز فرار کند وای بر آن کسی که بی خیال در این مکتب پا نهد و بی خیال از این مکتب برگردد .و چه قدر شهامت دارند آنهایی که در این کلاس درس آموختند و استادند و در کلاسهای دیگر راستی چقدر شهامت می خواهد که تمام هستی ،مال وثروت، مقام و جاه و جلال را زیر پا گذاشته و متکی به نفس در بزرگترین آزمایشگاه الهی شرکت کنی .
در حقیقت اگر انسان بوالهوس و دنیا پرست نباشد و راه اصیل اسلامی را طی کند سعادتمند می شود زمانی که لباس پرافتخار سربازی را بر تن پوشیدم برای رسیدن به آرزویم با تلاش و کوشش قدم به قدم خودم را به خدای خودم نزدیکتر می کردم و خیلی تلاش کردم که در جبهه شرکت کنم ولی نشد .
در موقع دعا تنها خواسته من از خدا فرج صاحب زمان (عج) ،شهادت و پیروزی مسلمین بود و همیشه از خدا می خواستم که برترین درجه که شهادت است را نصیبم کند و بر آن آرزو لحظه شماری می کردم و اگر من بر این آرزو رسیدم از پدر و مادر و خواهرها و برادرها می خواهم که بر مزار من گریه نکنند هرچند که می دانم آنان بر چنین سعادتی افتخار می کنند از پدر و مادر و خواهرها و برادرها می خواهم که با روحیه باز از من استقبال کنند.
پدر و مادرم بدانند اگر به خاطر شهادت من کوچکترین حرف اشتباهی از دهان خود بیرون بیاورند امتحان خود را خوب پس نداده اند بلکه خون من را هم پایمال کرده اند و مرا در درگاه پروردگار بزرگ و تمام شهدای اسلام خجل کرده اند. من حتی یک تار موی امامم حسین ابن علی (ع) و فرزندان پاکش علی اکبر و عالی اصغر نمی شوم خون من هرگز رنگین تر از خون شهدای دیگر نیست .
از خانواده ام می خواهم که همچون روحیه ای که خانواده شهدا دارند داشته باشند اگر یک لحظه به پدر و مادر شهدا نگاه کنی با گفتارشان وبا تمام اعمالشان درس انسانیت ،ایثار و فداکاری را به انسان می آموزند ،دوست دارم شما هم همانطور باشید و می دانم که هستید و می دانم که شما افتخار می کنید که فرزندتان در راه خدا شهید شده است و می دانم که تمام آرزوی شماست که این راه را طی کنید و انشاءالله اینکار را می کنید و از خدمت به اسلامی کوتاهی نکنید و همیشه گوش به فرمان امام باشید .
برای خیر و نیکی و انسجام و وحدت خود در انقلاب در راهپیمایی ها و نمازجمعه ها و در تمام مراسمهای مذهبی شرکت کنید همیشه بعد از نماز موقع دعا فرج صاحب زمان(عج) را از خدا بخواهید و همیشه امام را دعا کنید.
برای شهادتم تشکیلات به پا نکنید و شهادتم را به رخ کسی نکشید . درپایان وصیت نامه ام فرج صاحب زمان و سلامتی امام امت ،پیروزی رزمندگان اسلام و سربلندی امت شهید پرور ایران را از خداوند بزرگ خواهانم .
اگر اشتباهی در وصیت نامه ام هست باید ببخشید چون یک سواد جزئی بیش ندارم . والسلام علیکم و رحمته الله وبرکاته. امیدوارم که خداوند ما را از سربازان راستین صاحب زمان(عج)قرار بدهد و امیدوارم که توفیق عبادت وشهادت عطا فرماید .وامیدوارم که مارا ببخشد .
منبع: اداره هنری، اسناد و انتشارات بنیاد شهید و امور ایثارگران استان مرکزی
