بریده ای از زندگی شهید «محمدمهدی سروش»
به گزارش نوید شاهد استان مرکزی، شهید محمدمهدی سروش در یک فروردین 1347 در خانواده‌ای متدین و مذهبی در تهران چشم به جهان گشود. در اوایل سنین کودکی همراه خانواده‌اش از تهران به شهرستان محلات مهاجرت نمودند و به تحصیلات خود در محلات ادامه داد.
محمدمهدی اوان نوجوانی پر استعداد و بلندنظر و سرشار از نبوغ بود. در برنامه‌های فرهنگی و مذهبی مسجد، گروه‌های سرود، جلسات قرآنی شرکت فعال داشت. به ورزش به خصوص فوتبال علاقه شدیدی داشت و در تیم فوتبال دبیرستان نقش فعالی داشت. در دوران تحصیلات راهنمایی و متوسطه در مدرسه نیز با دوستانش در کنار توجه به درس و علم و دانش در فعالیت‌های مذهبی شرکت می‌کردند. فردی مؤدب، خوش‌اخلاق و دوست‌داشتنی بود. به حق می‌توان گفت: واقعاً عاشق امام(ره)، نظام و انقلاب بود.
در سال آخر دبیرستان بود که به دوره آموزش بسیج اعزام و پس از اخذ دیپلم عازم جبهه‌های حق علیه باطل شد. شهید یک بار در سردشت از ناحیه صورت مجروح شد، بار دیگر با کوله‌باری از تجربه در عملیات عاشورای 2، کربلای 4 و 5 اوج فداکاری و شجاعت و دلاوری را به ثبت رساند. در همین عملیات دوست و برادرش حمیدرضا، در جزیره بوارین به شهادت رسید. پس از شهادت برادرش به استخدام شرکت مخابرات درآمد. هنوز پرونده کارگزینی خود را تکمیل نکرده بود که شوق وصال او را فراخواند و رهسپار دیار یار شد و این بار با یار عهد بست که به قول خود وفا کرده و به نزدش برود.
بسیجی گردان ولی‌عصر(عج) در روز جمعه 9 بهمن 1366 در حالی که مفاتیح همیشگی‌اش را در دست داشت، در منطقه شلمچه از ناحیه سینه و پهلو مورد اصابت ترکش‌های خصم قرار گرفته و به دیار معشوق شتافت و به درجه رفیع شهادت نائل گردید.
و این زمانی اتفاق افتاد که هنوز سالگرد شهادت برادرش حمیدرضا برگزار نشده بود و منتظر او بود تا محمد را نیز در کنارش به خاک بسپارند.
منبع: اداره هنری، اسناد و انتشارات بنیاد شهید و امور ایثارگران استان مرکزی
