چهارشنبه, ۲۳ خرداد ۱۴۰۳ ساعت ۱۲:۰۸
شهید "عباس بخشی" با پیروزی انقلاب اسلامی‌ و تاسیس سپاه پاسدارن انقلاب اسلامی‌ به عضویت این نهاد مقدس در آمد تا لباس سبز پاسداری بر تن کند و مسولیت کارش را سخت‌تر ببیند، چرا که این بار باید از امنیت ایران عزیز و مردمانی که مدیونشان بود، دفاع کند. آغاز جنگ فصلی جدید در زندگی‌اش بود، آخرین مسئولیتی که در سپاه داشت، معاون گروهان گردان پیاده بود که با همین مسئولیت هم به شهادت رسید.

به گزارش نوید شاهد استان مرکزی، شهید عباس بخشی از دلاورمردان این سرزمین است که نامش را در آسمان آبی و بیکران جهاد و شهادت این مرز و بوم ثبت کردند و به نیکی می‌برند. او در یکی از روز‌های خوب خداوند در فروردین سال 1334 درست در آغاز فصل رویش و جوشش، فصل جاری شدن آب‌ها از دل کوه‌ها، فصل طراوت و تازگی و شکفتن گا‌ها و شکوفه‌های بهاری، شکوفه‌ای و گلی زیبا از غنچه در آمد و روستای محمودآباد از توابع شهرستان ساوه را از زیبایی و عطر دل‌انگیز خویش مست کرد و در خانواده‌ای مذهبی و عاشق اهل بیت(ع) عطر فشانی کرد و پای به عرصه‌ی وجود و هستی نهاد.

10
تا ششم ابتدایی درس خواند و به علت سختی‌ها و مشکلات و نبود امکانات مجبور به ترک تحصیل شد زیرا برای گذراندن دوره‌های بالاتر باید به شهرستان ساوه می‌رفت ولی برایش امکان نداشت. مشغول به کار و تلاش در کنار پدر شد تا در امرار معاش خانواده سهمی ‌داشته باشد.

همسرش می‌گوید: ایشان زمان انقلاب که تظاهرات بود یک وانت داشت که ماشین ایشان نمره قم بود. ایشان مردم روستا یا ساوه یا آشنا‌ها را جمع می‌کردند و به تظاهرات قم می‌رفتند. زمانی که امام(ره) قم بودند ایشان به دوستان و آشنایان خبر می‌دادند که امام(ره) آمده و به دیدار امام(ره) در قم می‌رفتند. یک بار هم من با ایشان رفتم و در ازدحام جمعیت گم شدم.

با پیروزی انقلاب اسلامی‌ و تاسیس سپاه پاسدارن انقلاب اسلامی‌ به عضویت این نهاد مقدس در آمد تا لباس سبز پاسداری بر تن کند و مسولیت کارش را سخت‌تر ببیند، چرا که این بار باید از امنیت ایران عزیز و مردمانی که مدیونشان بود، دفاع کند. آغاز جنگ فصلی جدید در زندگی‌اش بود، آخرین مسئولیتی که در سپاه داشت، معاون گروهان گردان پیاده بود که با همین مسئولیت هم به شهادت رسید.

وقتی این خانه را داشتیم می‌ساختیم گفتم: وقتی دارید می‌روید خانه چرا می‌سازید؟ گفت: من می‌روم شاید برنگردم، شما سر پناه بسازید شاید من نباشم تا برگردم ... .
ایشان نسبت به پدر و مادر خود بسیار مهربان بودند و هیچ‌گاه بد کسی را نمی‌گفتند. همیشه بخشنده بود و به فقرا و کسان دیگر کمک می‌کردند.

شهید عباس بخشی در نهایت مظلومیت در بیست و پنجم آبان ماه سال 1359 در سوسنگرد مفقودالاثر شد و یادبودی برایش در روستای محمودآباد ساختند تا محلی برای رازهای خانواده‌اش باشد. برادرش حسین نیز در بیست و چهارم اسفند ماه سال 1362 به شهادت رسید.

(بر اساس شواهد و قرائن موجود شهادت مشارالیه محرز گردیده و به علت نداشتن کارت اسارت هلال احمر مفقودالاثر می‌باشد.)

 

منبع: اداره هنری، اسناد و انتشارات بنیاد شهید و امور ایثارگران استان مرکزی

برچسب ها
نام:
ایمیل:
* نظر:
استان ها
عکس
تازه های نشر
اخبار برگزیده