اين نامه را از داخل سنگر مى نويسم

راستى چه نيرويى است كه اين مردم را اينكونه به سوى جبهه مى كشد؟  آن هم كسانى كه خانوادهاى آنها از لحاظ مالى در وضع خيلى بدى نان شب نيز محتاجند هستند، و چگونه از جان و مال و فرزند خود گذشته و در راه خدا ايثار مى كنند و حماسه ها مى آفرينند و صحنه هاى كربلا را تكرار مى كنند.
و وقتى انسان چهره هاى پيرمردانى كه به جبهه گسيل مى گردند مى نگرد به ياد حبيب ابن مظاهر مى افتد و چون جوانانى مانند على اكبر امام حسين كه هر آن در انتظار شهادت به سر مى برند ديگر تمام مسائل دنيوى را فراموش مى كند .اين نامه را از آن جهت مى نويسم كه هر ان در انتظار مرگ بسر مى برم و شايد آخرين نامه و ديگر ديدارى با هم نداشته باشيم فقط در اين لحظات اگر خدا خواست ...
و به هيچ كس ديگر گوش ندهيد خيلى ها هستند كه هنوز معناى اين انقلاب را درك نكردند ما هنوز نميدانيم چه كار كرده ايم و خدا ميداند چه كار كرديم هر روز ضد انقلاب از داخل براى ما مسئله مى آفرينند و ابر قدرت ها هر روز عليه ما توطئه مى چينند خود اين بيانگر ماهيت راستين اين انقلاب است