وصیت نامه شهیدی که خواست در کربلا دفن شود
نوید شاهد استان مرکزی،شهید محمد حیدری در نوزدهم مرداد 1343، در شهرستان خرمشهر به دنیا آمد. پدرش محمدحسن و مادرش عالم تاج نام داشت. تا دوم متوسطه در رشته تجربی درس خواند. به عنوان پاسدار در جبهه حضور یافت. سیزدهم آبان 1362، در پنجوین عراق بر اثر اصابت ترکش به دست، شهید شد. مزارش در گلزار شهدای شهرستان اراک واقع است.
بسم الله الرحمن الرحیم
اللَّهُمَّ إِنَّ مَغْفِرَتَكَ أَرْجَى مِنْ عَمَلِي وَ إِنَّ رَحْمَتَكَ أَوْسَعُ مِنْ ذَنْبِي
خدا را سپاس که پیامبر را در آن ظلمات جاهلیت برای هدایت بشر برگزید و با مشعل وحی راه مستقیم را نشان داد و سپاس خدا را که بعد از پیامبر اکرم حضرت محمد (ص) امامانی را قرار داد تا راه رسول خدا را ادامه و بار مسئولیت را به سر منزل مقصود برساند، و سپاس بیکران خدا را که ذخیره ای را برای نجات بشر در زمانی که ظلمت جهان را در بر می گیرد قرار داد و درود بر منتظران آن ذخیره اللهی و درود و سلام بر نایبش امام امت و پیروانش سالم بر شهیدان را حق و حقیقت و درود بر تمامی رزمندگان اسلام در تمامی جبهه ها.
نمی دانم آیا با همه این گناهانی
که بر دوشم سنگینی می کند و با این حجابی که بر قلبم کشیده شده اجازه دارم که بگویم
وصیتنامه می نویسم زیرا که امکان شهادتم وجود دارد یا خیر؟
ولی ناامید شدن از رحمانیت خدا بزرگترین گناه کبیره محسوب می شود پس با این قلم ناتوانم با کاغذهای پاکیزه سخن می گویم.
اما سخن از کجا آغاز کنم از جبهه
ها از سربازان مهدی(عج) یا عاشقان حسین(ع) از مشتاقان شهادت از دلباختگان از نماز شبهای
بسیجیان عزیز در تاریکی شب و آنجایی که تنها ستارگان شب شاهدان اصلی مناجات
آنان با خدایند؟
بخدا وقتی که همسنگرانم را مشاهده می کنم به عجز و ناتوانی معنوی در خود پی میبرم و نمی دانم که آیا من هم سرباز امام زمان (عج) بحساب می آیم یا خیر؟ هر چند از کردار خویش آگاهم ولی می گویم «و هو الرحمن الرحیم»
مادر عزیزم
نمی دانم چگونه محبت هایت را فراموش
بکنم آن همه رنج و مشقت آن همه بیخوابی به امید پرورش جوانی لایق اما می دانم که من
فرزند خوبی برایتان نبوده ام و حتی گاهی اوقات می گفتی در طول این سه سال که جنگ شروع
شده زیاد در پیش شما نبودم، اما تقدیر الهی بوده و من اگر خداوند اعمال انجام داده
ام را قبول کند همواره در راه او قدم گذاشته ام، البته اگر اشتباهاتی و خطاهایی که
در طول این مدت مرتکب شدم نادیده بگیریم.
مادر به خود در صورت شهادتم افتخار کن و خوشحال
باش که امانت را به صاحب اصلیش رسانده ای و مبادا خدای نکرده صبر پیشه نکنید که خداوند
با صبر پیشگان است. اگر با دیدن وسایل و چیزهای که از من به جا مانده بیادم افتادی
علی اکبر حسین(ع) را بیاد بیاور با آن همه پاکی در راه اسلام فدا شد جان ناقابل من
که همواره در معصیت و گناه بودم چه ارزشی دارد.
اگر آروزی دامادیم را داشتی قاسم نوداماد و ان هزاران جوان کربلای ایران را بیاد بیاور که در این راه صادقانه تر از من و مجاهدتر از من بودند. اگر دلت شکست و خواستی اشک بریزی خدا را سپاس بگو که خداوند به شهدا وعده بهشت داده. امام عزیز و رزمندگان دلیر و برای شفی مجرومین و آزادی اسیران دعا کن و مرا حلال کنید.
پدر عزیزم
در طول عمر خویش همواره در رنج و مشقت بسر بردی تابتوانی مسئولیت خانواده را که بردوش خود می کشیدی به نحو شایسته انجام دهی چه شبهایی را در سرمای زمستان و چه روزهای را در زیر آفتاب گرم خوزستان طی کردی تا مرا به اینجا رساندی اگر خطایی از من سر زده که می دانم سر زده مرا عفو کن و از خدا برایم طلب مغفرت کن، پدر جان داغ فرزند گران است اما اگر مرگ فرزند بیهوده باشد. پس شما را چه غمی که بهشت وعده حق خداست.
خواهران و برادرانم
از شما انتظارات فراوان دارم زیرا شما با سوختن شهیدان و من راه روشن تر در پیش روی خود دارید. خواهران عزیزم در حفظ عفت خویش بکوشید. هاشم عزیز نیز در راه خدا قدم گذارده خدا یارش باشد بچه های خویش را به خوبی تربیت کنید زیرا آینده سازان جامعه نوپای اسلامی ما می باشند. دنیا دار فانی است و دنیا را فراموش کنید دنیا سالن امتحان است و نتیجه را در نظر بیاورید که «الدنیا مزرعه الاخره» و تقوا پیشه کنید.
از کلیه آشنایان، فامیل، دوستان حزب اللهی تقاضا دارم اگر چنان چه خطا یا اشتباهی از من سرزده مرا ببخشند و از خدا برایم طلب عفو کنند. ضمناً محل دفنم درصورت وجود جسدم هر کجا که باشد اشکالی ندارد ولی اگر راه کربلا باز شد چنانچه مقدور بود در کربلا دفنم کنید تا از شفاعت مولایم بهره مند شوم.
به امید پیروزی اسلام بر کفر 62/5/12
منبع: اداره هنری، اسناد و انتشارات بنیاد شهید و امور ایثارگران استان مرکزی
