یک جانباز 70 درصد: تنها آرزوی من صلح جهانی است

به گزارش نوید شاهد استان مرکزی، ولی‌الله بهداد، جانباز هفتاد درصد نخاعی و از اعضای لشکر ۲۱ نیروی زمینی ارتش، با سابقه حضور در مناطق مختلف جنگی از جمله جنگ گنبد، سیستان و بلوچستان، درگیری‌های خلق عرب و کردستان، تجربه‌های فراوانی از دوران دفاع مقدس دارد. او در اولین درگیری‌ها با ارتش عراق مجروح شد و طی چندین عملیات مهم از جمله عملیات ثامن‌الائمه شرکت داشت. با وجود مجروحیت‌های شدید، بهداد از آرزوی خود برای صلح جهانی و جلوگیری از وقوع جنگ در آینده کشور سخن می‌گوید و بزرگ‌ترین افتخار زندگی‌اش را در این می‌بیند که کفن او با پرچم ایران پوشانده شود.

جانباز ولی الله بهداد در ابتدا با معرفی خود گفت: اینجانب ولی الله بهداد جانباز هفتاد درصد قطع نخاع هستم و از اعضای لشکر ۲۱ نیروی زمینی ارتش بودم. در مناطق مختلفی اعزام شدم؛ از جنگ گنبد، سیستان و بلوچستان تا درگیری‌های خلق عرب. همچنین، در جنگ‌های کردستان سال ۱۳۵۸ شرکت داشتم، هم به صورت گروهی و هم انفرادی. در یکی از این مأموریت‌ها، به همراه دیگر نیروها، لشکر ۲۸ که در محاصره افتاده بود را با کمک برادران کمیته و مردم آزاد کردیم.

اولین درگیری‌ با ارتش حزب بعث عراق

اولین درگیری ما با عراق در تاریخ ۲۳ مهرماه ۱۳۵۹ بود. در این عملیات توانستیم حدود شش یا هفت کیلومتر نیروهای عراقی را عقب برانیم. آن شب، ساعت ۱۲، وقتی برای سرکشی به سربازها رفتم، دشمن آتش سنگینی گشود. گلوله‌ها نزدیک ما فرود می‌آمدند، چند سرباز ما شهید شدند و من هم از ناحیه سر، ریه و نخاع مجروح شدم.

امیدی به زنده ماندنم نبود

به دلیل شرایط جنگ، امکان آوردن آمبولانس به خط مقدم وجود نداشت. مرا تا خط دوم عقب بردند و سپس با آمبولانس به بیمارستان پایگاه وحدتی منتقل کردند. بیهوش بودم اما همراهانم می‌گفتند که ساعت ۲ یا ۳ شب به بیمارستان رسیدیم. پزشکان ابتدا فکر کردند خون زیادی از دست داده‌ام و امیدی به زنده ماندنم نیست اما یکی از دوستان اصرار کرد که بدنم هنوز گرم است. خوشبختانه به من خون تزریق شد و بعد از چند عمل جراحی مرا با هواپیمای نیروی هوایی به تهران منتقل کردند. در بیمارستان تهران کلینیک بستری شدم و همسرم با اصرار پرستاری‌ام را خودش بر عهده گرفت.

یکی از عملیات‌های مهم، عملیات ثامن‌الائمه بود که من در آن حضور داشتم. این عملیات توسط لشکر ۷۷ اجرا شد و حصر آبادان را شکست. نیروهای ما توانستند عراق را به عقب برانند. یادم هست که لشکر ۲۱ که بعدها جزئی از نیروی زمینی ارتش شد، در اولین عملیاتش موفقیت خوبی کسب کرد.

تنها آرزوی من

تنها آرزوی من این است که کشورمان هیچ‌گاه گرفتار جنگ نشود و صلح جهانی برقرار شود. همچنین، دلم می‌خواهد کفن من پرچم ایران باشد؛ این بزرگ‌ترین افتخار زندگی‌ام خواهد بود.

انتهای پیام/