سید مجتبی اخلاقی حسینی داشت

ویژگی اخلاقی

ایشان با حضور قلب نماز می‏خواند و در این حال به هیچ کس توجه نمی‏کرد. به دلیل شرایط خانوادگی، فقط تا پنجم ابتدایی به مدرسه رفت و از آن پس از موهبت ادامه تحصیل بی بهره ماند و به ناچار برای کمک به معاش خانواده، به کارگری پرداخت. ایشان به حسن خلق و تقوا زبانزد بود و انسانی صبور و درد آشنا و زحمتکش بود و برای همین، قدر زندگی را می‏ دانست و با مردم به خوبی رفتار می‏کرد.

اخلاقش خوب و اسلامی بود و یکی از مهم‏ترین حرف‏هایش این بود که دوست نداشت پشت سر کسی حرف بزند؛ چه خوب و چه بد. می‎گفت:« باید هر حرفی است رو در رو زده شود که غیبت حساب نشود». او همیشه به نماز اول وقت سفارش می‏کرد و حجاب را خیلی مهم می‏دانست.

پس از پیروزی انقلاب اسلامی در پایگاه بسیج مسجد محل عضو شد. در روزهای اول انقلاب که منافقین در شهر جولان می‏دادند؛ برای سرکوبی منافقین کوردل تلاش می‏کرد. سرانجام به منظور خدمت صادقانه به ملت و میهن خویش و ادای تعهد انقلابی خود به خدمت سربازی اعزام شد و پس از فراگیری آموزش نظامی در اوایل سال 1362، به عنوان ژاندارم عازم کردستان شد. دومین روز از مهر همان سال در پایگاه کانی شور کردستان، به درجه رفیع شهادت رسید. پیکر مطهرش را در گلزار شهدای اراک و در کنار دیگر شهدای این خطه به خاک سپردند.

خواب عجیب

خواهر شهید می‏ گوید: شبی به خواب همسایه آمده و گفته بود: اگر خواهرم بچه‏ دار شد، اسمش را محمدجواد بگذارند.

منبع: اداره هنری، اسناد و انتشارات بنیاد شهید و امور ایثارگران استان مرکزی