امام را دشمن شاد نکنید
به گزارش نوید شاهد استان مرکزی، شهید مصطفی یعقوبی در پنجم خرداد ماه 1341 در روستای محمودآباد از توابع شهرستان ساوه در خانواده ای مذهبی چشم به جهان گشود. او تحت تربیت پدری مومن، متدین و مقلد امام (قدس سره) پرورش یافت. مادر و پدرش از به دنیا آمدن مصطفی بسیار خرسند و خوشحال بودند. از کودکی در مجالس دینی، از جمله برنامه های سوگواری امام حسین (ع) حضور داشت و عشق خدمت گزاری به حضرت اباعبدالله الحسین (ع) در عمق وجودش ریشه دوانید. سادگی و بی آلایشی او زبانزد همه بود. از جمله کسانی بود که در پذیرایی عزاداران امام حسین (ع) نقش فعالی داشت. او همواره دلسوز خانواده خود بود و به آن ها کمک فراوانی می کرد. در سن هفت سالگی با جدیت تمام و احساس مسوولیت بیشتر شروع به درس خواندن کرد، مسعود علاوه بر درس خواندن کمک کار پدر هم بود، روزها و سال ها می گذشت و او بزرگ تر می شد و سنگ صبور مادر بود و دوست و یاور پدر قد میکشید.
دوران نوجوانی و جوانی
تحصیلاتش را تا دوم راهنمایی ادامه داد. در دوران پیروزی انقلاب اسلامی در تظاهرات و برنامه های انقلابی شرکت مستمر داشت. با شروع جنگ تحمیلی و آغاز حملات رژیم بعثی عراق او نیز آماده شد و برای اعزام به جبهه در بسیج محله عضو گردید. در برنامه های نظامی آن شرکت می کرد. او در سال 1361 با دختری که انتخاب کرده بود ازدواج کرد و همسر و دو فرزندش را خیلی دوست داشت ولی عشقی والاتر او را به خدمت در جبهه کشاند. دفاع از دین و میهن چیزی نبود که مصطفی در مقابلش آرام بایستد و بی تفاوت باشد. او پس از مدتی خدمت و رشادت در گردان ولی عصر (عج) در تاریخ یازدهم بهمن ماه سال 1365 در شلمچه هنگام درگیری با دشمن بعثی با اصابت ترکش به دست و بدنش به درجه رفیع شهادت رسید. پیکر مطهرش در زادگاهش به خاک سپرده شد.
فرازی از وصیت نامه شهید:
با چشم باز به میدان نبرد داخل شدم و منافقین
بدانند با مکر و حیله نمی توانند این قلب آکنده از عشق ما را با کفر و نفاق
تسخیر کنند.
ای پدر عزیزم و ای مادر مهربان، اسلام امروز تنها است کمک می خواهد با مال و جان به اسلام کمک کنید. اگر من شهید شدم در انظار دشمنان اسلام گریه نکنید. امام خمینی (قدس سره) عزیزم را دشمن شاد نکنید. به برادران و خواهران و عزیزان و خویشان توصیه می کنم که راه شهیدان را ادامه دهند این دنیای فانی به کسی وفا نکرده و نخواهد کرد. دنیا با که وفا کرده که با ما کند. شما را به صبر و شکیبایی توصیه می کنم. خدا ما و شما را ببخشد و بیامرزد. ای مادر عزیزم من انشاءالله شفای تو را از امام حسین (ع) خواستم.
