فرمانده ای که بدون تلفات، شهر تدمر سوریه را آزاد کرد را بشناسیم

به گزارش نوید شاهد استان مرکزی، شهید عبدالله خسروی روز ۳۰ شهریور سال ۱۳۴۵ در یکی از محله‌های شهرستان اراک متولد شد کودکی که چشمانش را به ‏روی دنیا گشود و در آغوش پدری منتظر قرار گرفت.

او سعی می کرد تا سربازی خوب برای اسلام و امام خمینی رحمه ‏الله علیه باشد. انقلاب که به پیروزی رسید با منافقین درگیر بود و پلاکاردهایی که از طرف منافقین در معابر و کوچه‌ها ‏نصب می کردند را جمع آوری می کرد. بعد از مسجد ابوالفضل به پایگاه بسیج امام زاده عبدالله علیه السلام در خیابان شهید ‏بهشتی رفت و در این پایگاه فعالیت‌های خوبی در قالب بسیج داشت.

جنگ تحمیلی که آغاز شد به عنوان بسیجی و نیروی مردمی به ‏جبهه رفت و چهارده سال بیشتر نداشت. در سال ۱۳۶۰ به عضویت سپاه پاسداران انقلاب اسلامی درآمد و به پوشیدن لباس ‏سبز پاسداری افتخار می کرد. در زمانی که در پایگاه شهید بهشتی امامزاده فعال بود از گشت‌های شبانه تا برگزاری ایست و ‏بازرسی و آموزش‌های نظامی همه را انجام می داد و سعی داشت تا به عنوان نیروی کارآمد و فعالی در نظر فرماندهان دیده شود. برای رفتن به جبهه به لشکر ۲۱ حمزه‌ی تهران رفت و آموزش‌های اولیه را پشت سر گذاشت.

عبداله به جبهه‌ی غرب ‏رفت و در دو جبهه فعال بود. ارتباط نزدیکی با شهید ابوالفضل عابدی داشت و با هم در اطلاعات عملیات لشکر ۱۷ علی بن ‏ابی طالب علیه السلام فعالیت می کرد. آموزش‌های غواصی را دیده بود و به عنوان مسئول آموزش در آن حیطه هم فعالیت ‏می کرد و رزمندگان اسلام را آموزش می داد.

شهادت را دوست داشت، لیاقتش را هم داشت. این همه زحمت کشید و حیف بود به مرگ عادی از دنیا برود. هر موقع به بهشت زهرا می‌رفت چند دقیقه سر قبر پسرش می‌نشست و بعد به زیارت دوستان شهیدش می‌رفت. همیشه حسرت شهدا را داشت. یک شب بعد از هیئت خوابید و صبح بیدار شد و تعریف کرد که خواب جالبی دیده است. همسرش به او گفت: مگر قرار نبود با بچه‌های فاتحین بروی؟ گفت: شرایطی پیش آمده که باید تنها بروم.