منادی در خیبر به اندازه چند گردان ایفای نقش کرد
به گزارش نوید شاهد استان مرکزی، شهید حسن منادی در دوم فروردین 1339 در تهران و در خانواده‌ای که از اهالی آسیابک در استان مرکزی بودند متولد شد. او از کودکی اهل ورزش بود و از این طریق راه و رسم پهلوانی را در پیش گرفت.
از دوران نوجوانی شور و شعور انقلابی و عشق به امام خمینی(ره) در دل و جانش موج می‌زد و این علاقه در سال‌های تحصیل در دبیرستان به اوج رسید. دیپلم که گرفت راهی سربازی شد و این سربازی مصادف بود با دوران پیروزی انقلاب اسلامی و سپس درگیری‌های گروه‌های ضدانقلاب.
او در رابطه با فرایض دینی از جمله نماز و روزه را در رأس مسائل زندگی می‌دانست و به آن سفارشات مؤکد می‌نمود. چهره صبور و منطقی‌اش نشات گرفته از تربیت صحیح و محیط آرام خانواده‌اش می‌بود. او از لحاظ حسن خلق و پرهیز از گناه نمونه و الگویی در میان دوستان و اقوام به شمار می‌رفت.
او جبهه را صحنه حق علیه ظلم و طغیانگری دانسته و مضافاً صحنه آزمایش می‌دانست و اعتقاد داشت در طول زندگی صحنه نبرد عاشورای حسینی(ع) مرتب تکرار میشود و صدای هل من ناصر او در فضای استعانت و پایداری در برابر ظلم پیوسته به گوش می‌رسد و این صدا گوشهای شنوا و قلب‌های سلیم و چشم‌های بصری را می‌طلبد که پیام حسین(ع) را در لحظه لحظه زمان احساس کند و فوز عظیم شهادت را چون یاران حسین(g) از آن خویش نماید.
با چنین تفکری جان در طبق اخلاص گذاشت و نام خویش را در طومار زرین شهدا ثبت نمود.
در سال 1358 در درگیری‌های کردستان حضور داشت و در آنجا به جوان رزمنده با تجربه‌ای تبدیل شد. بعد از پایان خدمت مقدس سربازی چند صباحی در کارخانه آلومینیوم پارس مشغول به کار شد. حالا جنگ آغاز شده بود و حسن کسی نبود که در خانه بماند. لذا قبل از عملیات محرم خود را به جبهه رساند و در گردان ادوات به عنوان نیروی بسیجی شروع به فعالیت کرد. این حضور باعث شد حسن یکی از اعضای ثابت در گردان ادوات و ضد زره باشد و در چندین عملیات مهم از جمله محرم، رمضان، مطلع الفجر، والفجر 3، والفجر 4، خیبر، فتح المبین، والفجر 8، کربلای 4 و 5 و... شرکت داشته باشد. از خصوصیات بارز حسن که نشات گرفته از روح پهلوانی او بود، عشق و علاقه‌اش به ورزش بود. او حتی در خط مقدم جبهه ورزش را تعطیل نمی‌کرد و دائم با دوستان وهم سنگرانش در حال کشتی گرفتن بود و در فرصت‌هایی که ایجاد می‌شد مسابقه فوتبال برگزار می‌کرد. او بمب روحیه بود و دیگران را نیز به تحرک وا می‌داشت.
سرانجام پس از سال‌ها مجاهدت هنگامی که به عنوان معاون گردان ذوالفقار در لشکر 17 علی بن ابی‌طالب(ع) خدمت می‌کرد در ششم اسفند 1365 در حالی که با موتورسیکلت به سرکشی از نیروهای گردان رفته بود توسط راکت هلی‌کوپتر مورد هدف قرار گرفت و به سوی معبودش پر گشود.
منبع: اداره هنری، اسناد و انتشارات بنیاد شهید و امور ایثارگران استان مرکزی
