شهادت شامل حال کسانی است که‌ «الله» را شناختند

به گزارش نوید شاهد استان مرکزی، شهید محمد محمدی سوم خرداد 1343، در‏ روستای حسین آباد از توابع شهرستان اراک به دنیا آمد. پدرش رضا و مادرش سلطان نام داشت. تا دوم متوسطه در رشته انسانی درس خواند. پاسدار بود، سال  1362 ‏ازدواج کرد و صاحب یک پسر و دو دختر شد. یازدهم فروردین 1370 ‏، در قصر شیرین هنگام درگیری با گروه های ضدانقلاب به شهادت رسید. پیکرش مدتها در منطقه بر جا ماند و بیستم خرداد 1378‏، پس از تفحص در گلزار شهدای شهرستان زادگاهش به خاک سپرده ‏شد. برادرش محمود نیز شهید شده ‏است.

متن وصیت‌نامه:

به نام ‌الله، پاسدار حرمت خون شهیدان و یاری‌دهنده رزمندگان و بخشنده گناهکاران. به نام کسی که جان می‌دهد و هر موقع که می‌خواهد، جان می‌گیرد. با سلام بر مهدی (عج) و با سلام بر نایب بر حقش امام خمینی و با سلام بر امت همیشه در صحنه و با سلام بر روان پاک شهیدان اسلام از کربلای حسین (ع) تا کربلای ایران.

وقتی به حرف‌های امام که در مورد شهادت می‌زدند، نظر می‌کنیم و وقتی که در آیات قرآن نظر می‌کنیم می‌بینیم که این همه که برای شهید است، برای همه نیست و فقط شامل حال کسانی است که جهاد کردند و در راه خدا کشته شدند و شامل حال کسانی است که‌ الله را شناختند و در راه آن ‌هم جان می‌دهند و اینجانب از این خیلی خوشحالم که این توفیق الهی نصیبم شده که در راه خدا کشته شوم. این آرزو را مدت‌ها در سر داشتم و این کام را در خود می‌پروراندم و حال ثمره‌اش را دیدم، به من ناکام نگویید زیرا که به کام خود رسیدم.

اماما! افتخار می‌کنم و به خود می‌بالم که در راه تو که همان راه حسین(ع) می‌باشد، جان را فدا کردم و خیلی خوشحالم که در راه انقلاب شهید شدم و خدا را شکر و سپاس می‌گویم که این توفیق را به من داد که جان خود را در راه قرآن فدا کنم. خودم را لایق این نمی‌دانم که برای ملت از جان گذشته و ایثارگر پیامی داشته باشم و فقط همین را می‌گویم که امام را تنها نگذارید. اسلام و شعائر اسلام را زنده نگه دارند، قرآن را فراموش نکنند. انقلاب را به تمام جهان صادر کنند. خانواده شهدا را از خود راضی نگه دارید زیرا که امام می‌فرماید: خانواده شهداء چشم و چراغ این ملتند. مراسم دعا را زنده نگه دارید. نماز جمعه و جماعات و دعای کمیل را فراموش نکنید. کمبودها را تحمل کنید و روحانیت را پشتیبان باشید.

و تو ای پدر بزرگوار و مادر مهربانم! شما در این مدت عمری که داشتم برای من پدر و مادر خوبی بودید. این من بودم که بعضی اوقات شما را اذیت می‌کردم و از شما طلب بخشش می‌کنم و امیدوارم که حلالم کنید و از زحماتی که برای من کشیدید، نهایت تشکر را می‌کنم.

خانواده‌ام در امور دنیا زیاد نکوشید و مادیت را به معنویت تبدیل کنید و فکر آخرت باشید زیرا که ... دنیا مزرعه آخرت است و هر کس هر چه کاشته برداشت می‌کند و تو ای همسرم! فاطمه(س) گونه زندگی کن و کاری بکن که خداوند را از خودت راضی کنی و بر مرگ من هم ناراحت نباش زیرا که من به هدفم رسیده‌ام و از پدر و مادرت هم معذرت می‌خواهم که با شهادتم آن‌ها را ناراحت کردم.

امیدوارم که مرا حلال کنید. خداوند ما را تماماً در قیامت با اصحاب حضرت محمد(ص) محشور فرماید. در پایان به منافقین کوردل و آن‌هایی که می‌خواهند در جلو چرخ انقلاب سنگ بیندازند می‌گویم که کور خوانده‌اند و دیگر نمی‌توانند.

«چراغی را که ایزد برافروزد    هر آن کس فوت کند ریشش بسوزد»

من به هدفم رسیدم، فقط شما ماندید با اعمالتان.

محمد محمدی، 11/4/1363.

منبع: اداره هنری، اسناد و انتشارات بنیاد شهید و امور ایثارگران استان مرکزی