روز بمباران بیپناه و بیگناه به شهادت رسید
به گزارش نوید شاهد استان مرکزی، شهید محسن بیاتی فرزند علیاکبر در بیستم مرداد ماه سال 1339 در تهران و در خانوادهای مذهبی و متدین از اهالی تفرش دیده به جهان هستی گشود. مشهدی علیاکبر خدا را شکر میکرد که چنین فرزند صالح و سالمی خدا به آنها عطا کرده است. نامش را محسن گذاشت تا به این نام زیبا صدایش کنند. محسن فرزند آرامی بود و بیشتر کارهایش را در آرامش انجام میداد.
به ورزش صبحگاهی علاقهمند بود و هر روز صبح از خانه بیرون میرفت تا ورزش کند. بیشتر از همه ورزشها فوتبال را دوست داشت و با هم سن و سالهای خودش تیم فوتبالی تشکیل داده بودند و با تیمهای دیگر مسابقه میدادند. در کنار همه خصوصیات خوب اخلاقی و رفتاری که داشت دو خصلت ویژه و ناب داشت و آن منظم بودن و با سلیقه بودنش بود.
نظم در زندگیاش حرف اول را میزد و از کسانی هم که به نوعی نظم را رعایت نمیکردند ناراحت میشد. محسن تحصیلاتش را تا پایان دوره ابتدایی خوانده بود و بعد از تحصیل به کار و تلاش و کسب روزی روی آورد. بعد از پیروزی انقلاب اسلامی همیشه مدافع انقلاب بود و تا جایی سخنی از امام خمینی (ره) میشد میگفت: «باید همیشه پیرو خط امام و اهل بیت (ع) باشیم و از راه امام خارج نشویم که راه رستگاری است».
نمازش را مرتب میخواند و در نماز خواندنش کاهلی نمیکرد. سعی میکرد اول وقت و در مسجد نمازش را اقامه کند. زمان ازدواجش که فرا رسید خانواده همسری مومن را انتخاب کردند، و با سلام و صلوات عروس را به خانه آورد و با ایشان خیلی دلسوزانه و از صمیم قلب با مهربانی رفتار میکرد. ثمره این وصلت شیرین تنها پسری بود که نامش را ناصر گذاشتند.
پدرش میگوید: «او بسیار فعال بود و مهربان و در کارها به من کمک میکرد. اهل کار بود و کارهای آزاد و بیشتر وقتها بنایی میکرد و با زحمت بسیار برای رفاه خود و خانوادهاش میکوشید. همواره عاشق شهادت بود حتی دوران سربازیاش را هم در زمان جنگ گذراند ولی خدا خواست که جزء شهدایی که سند مظلومیت قومی هستند، باشد».
به شهرستان تفرش رفته بود تا کاری را انجام دهد، روز سیزدهم بهمن ماه سال 1365 بود که هواپیماهای جنگی عراق آمدند و شهر را بمباران کردند، محسن نیز در آن روز در زیر بمباران بیپناه و بیگناه به شهادت رسید. پیکر پاکش را در بهشت معصومه تفرش به خاک سپردند.
منبع: اداره هنری، اسناد و انتشارات بنیاد شهید و امور ایثارگران استان مرکزی