مرتضی باقیات صالحات را به فانی بودن ترجیح داد
به گزارش نوید شاهد مرکزی، شهید مرتضی فانی در اول شهریور ماه 1346، در روستای نظم‌آباد از توابع اراک به دنیا آمد. او در خانواده‌ای کشاورز و زحمت‌کش پرورش یافت. از همان کودکی بچه بازیگوش و دوست‌داشتنی بود که خیلی زود در دل همه جا باز کرده بود.
روزهای بازی‌های کودکانه با شیطنت‌های فراوان با سرعت زیادی سپری شد و وقت رفتن به مدرسه فرا رسید. در خانواده‌ای با چند خواهر و برادر و وضع مالی متوسط، تحصیلاتش را تا چهارم ابتدایی ادامه داد و پس از آن مدرسه را رها کرد و وقت و توان خود را برای یاری رساندن به پدر و امرار معاش خانواده در کشاورزی صرف کرد. مدتی هم در یک جوشکاری مشغول به کار شد و خیلی زود تمام کارهای مربوط به جوشکاری را یاد گرفت. از همان کودکی بسیار باهوش بود و خیلی زود همه چیز را یاد می‌گرفت. پس از مرگ مادر و فقدان بزرگی که در خانواده ایجاد شده بود، روحیه مرتضی به شدت به هم ریخته بود و نگرانی در نگاهش موج می‌زد.
همواره دلواپس خواهر و برادر کوچک‌تر بود و سعی می‌کرد با محبت و رسیدگی بیشتر به آن‌ها فضای خانه را گرم و دل‌نشین کند؛ با اینکه خود در محنت مرگ مادر بسیار می‌گداخت. به تمام خوی و خصلت‌های زیبایش می‌توان روحیه مسئولیت‌پذیری را هم اضافه کرد. البته همین مسئولیت‌پذیری بود که او را بی‌تاب و بی‌قرار جبهه‌ها کرده بود.
مرتضی، جوانی برازنده و سخت‌کوش، در آستانه رزمی سلحشورانه قرار گرفت و لباس سربازی به تن کرد و به میدان مبارزه شتافت. او پاسدار وظیفه‌ای بود که راه و رسمش، کار مردان خدا بود. به لشکر 27 سپاه اعزام شد و سرانجام در تاریخ شانزدهم بهمن‌ماه 1365، در منطقه شلمچه و در عملیات کربلای 5 با اصابت ترکش به بدنش، به شدت زخمی شد و در حالی که بیش از نوزده بهار از عمرش نگذشته بود، سرای فانی را بدرود کرد.
او در وصیت‌نامه‌اش از پدر و مادرش سپاسگزاری کرده بود که او را به آیین مسلمانی پرورش داده‌اند و با زمزمه شهادت بر یگانگی خداوند و رسالت محمد مصطفی(ص) سعادت شهادت یافت.
پیکر مطهر شهید که در منطقه نبرد مفقود شده بود، پس از تفحص در ششم تیرماه سال 1375 در گلزار شهدای شهر اراک به خاک سپرده شد.
منبع: اداره هنری، اسناد و انتشارات بنیاد شهید و امور ایثارگران استان مرکزی
