شهیدی که وصیت کرد برایش چهل چراغ بگردانند

به گزارش نوید شاهد استان مرکزی، شهید رحمان دریایی در سال 1347، در شهرستان اراک به دنیا آمد. پدرش عباسعلی، در شرکت نفت کار می‎کرد. او تا پایان دوره راهنمایی درس خواند و سپس در یک تعمیرگاه خودرو مشغول به کار شد و پس از مدتی به یک مکانیک ماهر تبدیل شد.

هنوز هفده سالش به پایان نرسیده بود که به همراه خیل بسیجیان راهی مناطق جنگی شد تا دوشا دوش سایر جوانان این مرز و بوم سهمی‌ در دفاع از کشور در مقابل بیگانگان داشته باشد. او جوانمرد و دلسوز بود. به انقلاب و امام(ره) عشق می‎ورزید.

خیر‎خواه و مطیع پدر و مادر بود و مکرر می‎گفت: «مادر به اندازه همه وجود تو را دوست دارم». این عشق و علاقه به خانواده، دلیلی بود برای جوان ایرانی که طاقت حضور دشمن در مرزهای کشورش را نداشته باشد و در مقابل دشمن سینه سپر کند.

رحمان بسیجی گردان علی بن ابی طالب(ع) بود که در چهاردهم تیر ماه 1365، در مهران هنگام درگیری با نیروهای عراقی بر اثر اصابت ترکش خمپاره به گردن و سینه‎ای که برای دفاع در مقابل بعثی‎های عراقی بر افراشته بود، به شهادت رسید. در میان اشک‎های مادر داغدارش بر دوش جوانان اراکی تشییع و در گلزار شهدا در کنار سربازان در خون خفته این سرزمین آرام گرفت.

هم‎رزم شهید او را این‎گونه توصیف می‏کند: «رحمان دریایی جوانی فروتن، با وقار و متین و با آشنایان بسیار خوش برخورد بود. نمازش را اول وقت می‏خواند. بر اثر اصابت ترکش دژخیمان بعثی شربت شهادت را نوشید و به خیل کاروان شهیدان پیوست».

به یقین پرده حجاب دنیایی در آخرین سفری که رفت و به شهادت رسید از مقابل چشمان این عزیز برداشته شده بود؛ زیرا در حین خداحافظی گفت: عزیزان، در صورتی که به شهادت رسیدم برای من چهل چراغ بگذارید. نسبت به مسائل جامعه بی‌تفاوت نباشید و نگذارید خون شهیدان پایمال شود.

مزار شهید :

منبع: اداره هنری، اسناد و انتشارات بنیاد شهید و امور ایثارگران استان مرکزی