تفنگ برادر بر زمین نمی ماند

به گزارش نوید شاهد استان مرکزی، شهید بهزاد مشایخی پنجمین روز از شهریورماه سال 1353 بود که فرزند دوم خانواده در شهر تهران در خانواده‌ای مؤمن و انقلابی، دیده به جهان گشود. خانواده‌ای که از زمره معتقدین به پیامبر اکرم(ص) بودند بهزاد در خانواده‌ای متولد شد که نان حلال و احکام دین مبین اسلام حرف اول زندگی‌شان را می‌زد. پدرش تلاش می‌کرد فرزندانش را به گونه‌ای تربیت کند که قدم از قدم برندارند مگر در راه رضای خداوند و شهادت نخستین فرزندش - مسعود - در سال 1367 نشان‌دهنده این تربیت والاست.

 بهزاد مهر و مهربانی را از پدر و مادر به ارث برد و آن‌ها را سرلوحه زندگی خود قرار می‌داد. از کودکی شیرین‌زبان و دوست‌داشتنی بود و همین او را در نظر همه عزیز کرده بود. زمان رفتن به دبستان اشتیاق زیادی داشت چرا که به درس خواندن بسیار علاقه‌مند بود و تلاش می‌کرد درسش را خوب بخواند، بنابراین تا سوم راهنمایی درس خواند.

در مهاجرت به شهر خمین به دلیل مساعد نبودن شرایط ادامه تحصیل نداد و از آنجا که از کودکی در کنار درس خواندن به پدر کمک می‌کرد. دوباره عصای دست پدر شهید داده‌اش شد. در اخلاق و رفتار نمونه کامل یک انسان شریف بود و همیشه با مهربانی ذاتی‌اش تلاش می‌کرد دلی را نشکند و اگر کاری از دستش ساخته است برای دیگران انجام دهد. با بزرگ‌ترها با ادب و احترام رفتار می‌کرد و با برادران و خواهران کوچک‌تر مثل یک پشتیبان مهربان برخورد می‌کرد.

موعد سربازی‌اش فرا رسیده بود و او نیز چون دیگر مدافعان شریف این کشور در صف دفاع از ایران اسلامی قرار گرفت. او پاسدار وظیفه سپاه بود و در کردستان خدمت می‌کرد که در پانزدهم مردادماه سال 1373 هنگام درگیری با گروهک‌های ضدانقلاب در منطقه پیرانشهر شهد شیرین شهادت را نوشید، روحش آسمانی و جسمش در گلزار شهدای شهر خمین به خاک سپرده شد.

منبع: اداره هنری، اسناد و انتشارات بنیاد شهید و امور ایثارگران استان مرکزی