کاش من هم با شهادت از دنیا بروم
به گزارش نوید شاهد استان مرکزی، شهید روحانی قاسمی در دوازدهم شهریور ماه سال 1343 در خانواده‌ای مذهبی در روستای ده سد از توابع شهر اراک به دنیا آمد.
پدرش کشاورز بود. وی تا مقطع راهنمایی به تحصیل مشغول بود. از دوران جوانی به کشاورزی و کارگری می پرداخت.
با آغاز جنگ تحمیلی ابتدا به عنوان بسیجی و پس از دو مرحله اعزام داوطلبانه به عنوان پاسدار در جبهه های حق علیه باطل شرکت نمود. وی از رزمندگان فعال در طول 8 سال دفاع مقدس بود، بطوریکه دائماً در جبهه ها حضور داشتند.
ایشان در بیست و ششم اسفند ماه سال 1363 در شرق رود دجله عراق مجروح شیمیایی شدند اما تا آخرین روزهای دفاع مقدس همواره در جبهه ها حضور داشت.
بعد از جنگ نیز خدمت در لباس مقدس پاسداری را در گردان مهندسی، لشکر 71 روح الله در شهر اراک ادامه دادند. در مراسم های مذهبی نیز شرکت فعال داشت. او با قرآن و ادعیه مانوس بود و در زمینه های اذان و مداحی نیز فعالیت می‌کرد. سرانجام پس از تحمل سال‌ها رنج مجروحیت در هفتم آذر ماه سال 1375 در اثر عوارض ناشی از مجروحیت شیمیایی در بیمارستان بقیۀ الله الاعظم(عجل الله تعالی فرجه) تهران دعوت حق را لبیک گفتند و به همرزمان شهیدش پیوست.
خاطره‌ای از فرزند شهید:
در سالهای پس از جنگ که هر ازچندگاهی پیکرهای مقدس شهدا رنگ و بوی شهادت را به شهر تزریق می کرد، شهید غالباً در مراسم تشییع حضور پیدا می کرد و من هم با پدرم به دلیل محبتی که به یکدیگر داشتیم در مراسم شرکت می‌نمودم و می دیدم که پدرم چگونه با حسرت به قافله شهدا نگاه می کرد و همیشه می گفت: «کاش من هم با شهادت از دنیا بروم.»
در دوران کودکی حدود 7 سالگی، همیشه پدرم من را به سر کار خود می برد چون ایشان با لودر در سپاه اراک کار می‌کرد. من نیز علاقۀ خاصی به کار ایشان داشتم و ساعات زیادی را باهم می گذراندیم. ایشان موقع اذان و نماز که می‌شد دست از کار می کشید و به اقامه نماز می پرداخت و همیشه به نماز اول وقت و انجام واجبات و مستحبات تاکید فراوان داشت.
منبع: اداره هنری، اسناد و انتشارات بنیاد شهید و امور ایثارگران استان مرکزی
