زندگی و وصیت‌نامه شهید احمد معطی؛
چهارشنبه, ۰۵ دی ۱۴۰۳ ساعت ۲۳:۳۸
شهید "احمد معطی" در دوازدهم فروردین‌ماه سال 1345 در شهرستان اراک به دنیا آمد و از همان جوانی به فعالیت‌های اجتماعی و سیاسی پرداخت. با آغاز جنگ تحمیلی، به جبهه‌های نبرد حق علیه باطل رفت و با حضور فعال در عملیات‌های مختلف، در نهایت در عملیات کربلای 4 به شهادت رسید. در وصیت‌نامه‌اش از خانواده و عزیزانش خواسته است که در فقدان او گریه نکنند و اموال او را به مستحقین اهدا کنند.

به گزارش نوید شاهد استان مرکزی، شهید احمد معطی در دوازدهم فروردین‌ماه سال 1345 در شهرستان اراک و در خانواده‌ای مذهبی و متدین متولد شد. او تحصیلاتش را تا کلاس سوم راهنمایی ادامه داد و در دوران انقلاب اسلامی فعال بود. احمد در کارهای اجتماعی مشارکت داشت و از جوانی مراقب چشم، گوش و زبان خود بود تا از نگاه و گفتار ناپسند دوری کند. با انس به کلام الهی خود را برای پیوستن به شهدا آماده می‌کرد.

مردی که در راه خدا جان خود را فدای انقلاب کرد

با آغاز جنگ تحمیلی، احمد به جبهه رفت و این آغاز حضور مکرر او در جبهه‌های نبرد حق علیه باطل بود. او علاوه بر آموزش‌های رزمی، دوره غواصی نیز گذرانده بود و تلاش می‌کرد در عملیات‌های آبی-خاکی به رزمندگان اسلام کمک کند.

در آخرین مرحله حضورش در مناطق جنگی جنوب کشور، به عنوان بسیجی گردان امام حسین(ع) به لشکر 17 علی بن ابی‌طالب (ع) پیوست. در چهارم دی‌ماه 1365، در حین عملیات کربلای 4 در جزیره بوارین، بدنه شریفش بر اثر انفجار گلوله توپ مجروح و در همان مکان به شهادت رسید. پیکر مطهر شهید معطی نزدیک به یک ماه در منطقه عملیاتی باقی ماند تا پس از شناسایی، در گلزار شهدای اراک به خاک سپرده شد.

وصیت‌نامه شهید احمد معطی:

بسم الله الرحمن الرحیم
«والعصر، ان الانسان لفی خسر، الا الذین امنوا و عملوا صالحات، و تواصوا بالحق و تواصوا بالصبر»

با سلام و درود به رهبر کبیر انقلاب، به رزمندگان اسلام و به پدر و مادر عزیزم و تمامی اهل خانواده و فامیل. پدر و مادر عزیز، من امانتی بودم در دست شما که شما دِین خود را ادا کردید و امانتی که پیش شما بود به دست صاحبش باز گرداندید. از شما تقاضا دارم که برای من گریه نکنید و اگر از من نارضایتی داشتید، حلالم کنید تا در این دنیا راحت باشم. همچنین از شما می‌خواهم که هر چیزی از وسایل شخصی‌ام که در اختیار شماست، با رضایت کامل به مستحقین بدهید. از همه کسانی که به نوعی موجب اذیت من شده‌اند، طلب آمرزش می‌کنم و از خداوند می‌خواهم مرا ببخشد. در آخر، تنها چیزی که از شما می‌خواهم، رضایت شماست.

 

منبع: اداره هنری، اسناد و انتشارات بنیاد شهید و امور ایثارگران استان مرکزی

برچسب ها
نام:
ایمیل:
* نظر:
استان ها
عکس
تازه های نشر
اخبار برگزیده