سربازی که از سنگر نماز به سنگر نبرد رسید

به گزارش نوید شاهد استان مرکزی، شهید منصور رجبی در سی‌ام شهریور ماه سال 1338 در شهر اراک متولد شد. به آموختن علم و درس خواندن علاقه داشت و بیشتر وقتش را صرف خواندن کتاب‎هایش می‌کرد. هم درس می‎خواند و هم به پدر كمک می‌كرد. در جوانی درک بالایی از مفاهیم قرآن و اسلام یافته بود و خود را به آموزه‌های اسلام نزدیک می‏کرد. به نماز اهمیت می‎داد و به خلق خدا خدمت می‏کرد و به بینوایان یاری می‎رساند.

وقتی انقلاب شد، با بردباری آرمان‏های امام خمینی(ره) را برای کسانی که درک درستی از انقلاب نداشتند، توضیح می‏داد. خوش خلق و نیکو خصال بود. شب‏ها، بیشتر به نماز می‌ایستاد و بعد از نیایش و راز و نیاز با معبود، به سوی بستر خواب می‏رفت و دوباره برای عبادت سحر‏خیز بود. منصور با اهل خانه بسیار خوش‎رفتار بود و اگر اشتباهی از ما سر می‏زد، ما را نصحیت می‏كرد. پیش از انقلاب در اكثر راه پیمایی‌هایی ضد رژیم ستم‌شاهی شركت می‏كرد و تمام روزنامه‌ها را می‏گرفت تا ببیند در مورد امام(ره) چه نوشته‌اند و همیشه منتظر بود كه امام(ره) بزرگوار زودتر به ایران بیاید. بعد از انقلاب كه دیپلمش را گرفت دیگر آرام ننشست و گفت: امام(ره) و اسلام به سرباز احتیاج دارند و در اولین فرصت، خودش را در قم برای خدمت سربازی معرفی كرد. در پادگان سربازان را به مطالعه وامی‎داشت و در طی این دوران خودش را نیز برای ملاقات با معبود آماده می‎کرد. او سرباز لشکر 77 خراسان بود و در ششم مهرماه سال 1359 هنگام درگیری با نیروهای عراقی در منطقه سومار بر اثر اصابت گلوله و ترکش خمپاره به سرش به شهادت رسید. پیکر مطهر شهید در بهشت زهرای تهران به خاک سپرده شد.

لحظه عروج:

صبح روز ششم مهر ماه به وسیله صدامیان كافر در جبهه سومار بر اثر اصابت تركش خمپاره به سرش آسمانی شد. بنا بر اظهار یكی از دوستان شهید در جبهه؛ شهید رجبی در سنگر بود و بعد از این كه از سنگر بیرون آمد، ماموریت داشتیم برای جمع‌آوری یك میدان مین حرکت کنیم. شهید رجبی گفت: خدایا كی میشه این بعثی‌های عراقی را از مملكت بیرون كنیم و كشور اسلامی‌ را از دست این منافقان پاك‌سازی كنیم. در حال رفتن بودیم كه یكباره یك خمپاره به سوی ما پرتاب شد و چند نفر زخمی‌ شدند و برادر رجبی بر اثر تركش خمپاره‌ای كه با سرش برخورد کرد، در همان آن به درجه رفیع شهادت رسید.

یكی از صحبت‌های او با خواهرش این بود که «خواهرم تو اگر دین اسلام را به عنوان یك مكتب و خط مشی برای زندگی دنیوی و اخروی انتخاب كرده‌ای؛ باید به اجبار در این زمینه آگاهی داشته باشی تا بتوانی بهتر در راه زندگی قدم برداری و مثل بیشتر آدم‎ها نباشی كه هدف از به دنیا آمدن را فقط خوردن و خوابیدن، كار و عیاشی و خوشگذرانی می‏دانند و با حیوان ذره‌ای فرق ندارند. آن‌ها نمی‌توانند اثری بر سیر تكاملی بشر بگذارند و مانند آشغال هستند كه می‌آیند و می‌روند.

وصیت نامه:

به نام خدا و آن كسی كه تمام موجودات را خلق كرده است و به همه چیز آگاه می‌باشد و به نام خدایی كه ما را از هستی به نیستی می‌برد و هر هنگام كه بخواهد می‌میراند و زنده می‎كند و به نام خدای شهیدان! با سلام به تمام خانواده! پدرجان شاید روزی خدا بخواهد و بتوانم در راه اسلام و مملكت اسلامی‌ جانفشانی كنم و از مرزهای كشور و مكتبم دفاع كنم.

امیدوارم همگی در خدمت خدا و خلق خدا باشیم و با اتحاد ناگسستنی امت اسلامی، بتوانیم مستكبران را از این مملكت فلاكت زده بیرون كنیم و نظام توحیدی اسلام را در سایه و یاری خدا و رهبری امام كبیرمان، خمینی عزیز و همت و آگاهی مردم برقرار سازیم. بیایید همگی دعا كنیم كه خداوند مغز و فكر ما را روشن كند و مسائل دنیوی را كنار بگذاریم و تلاش‎مان برای پیروزی اسلام و نجات مستضعفین دنیا باشد از قید بندگی و اسارت.

پدرجان! گروهان مهندسی مستقر می‎باشد و از شما می‎خواهم نگران من نباشید. هر چه خدا بخواهد، خواهد شد و انسان‌ها قادر نیستند بر خلاف آن عمل كنند. از خدا فقط بخواهید كه اسلام را پیروز و سربازان اسلام را در این راه یاری كند. شهید شدن در راه خدا افتخار است و هر چه از ماها كشته شویم، درخت انقلاب اسلامی‌ را آبیاری كرده‌ایم. ان‌شاءالله به پیروزی نهایی می‌رسیم.

به خاطر اسلام خون‏های زیادی ریخته شده و حال هم لازم است كه خون بدهیم و اسلام را از دست كافران بعثی نجات دهیم تا راه كربلا باز شود به امید آن روز.